بررسی اثر دگزامتازون بر استفراغ متعاقب مصرف مرفین در مدل حیوانی

مرفین به صورت متداول برای تسکین درد متوسط تا شدید به کار می رود، ولی از عوارض جانبی آن استفراغ است. هدف از این بررسی، ارزیابی اثرات ضد استفراغی دگزامتازون در مدل حیوانی پس از مصرف مرفین بود.
مطالعه روی 14 قلاده سگ 2 تا 4 سال که به صورت اتفاقی به دو گروه مساوی 7 تایی درمان و کنترل تقسیم شدند،انجام شد. در گروه درمان، 60 دقیقه پیش از تزریق مرفین، دگزامتازون به میزان mg/kg 1 و در گروه کنترل، 2 سی سی سالین به صورت تزریق داخل عضلانی مصرف شد. بعد از گذشت 60 دقیقه از تزریق اول، تمامی نمونه ها از هر دو گروه، مرفین با دوز mg/kg 1 به صورت داخل عضلانی دریافت و به مدت 1 ساعت جهت بررسی تعداد و زمان اپیزودهای استفراغی، گروه ها مقایسه شدند.
میانگین و انحراف معیار اولین اپیزود استفراغی در گروه درمان در حدود 49 ± 266 ثانیه و در گروه کنترل در حدود 31.84 ± 197.6 ثانیه محاسبه گردیدو تغییر آماری معناداری در مقایسه بین زمان شروع اولین اپیزود استفراغ در گروه کنترل و درمان مشاهده نشد (0.23= P). بین تعداد اپیزودهای استفراغی در گروه درمان و کنترل هیچ گونه اختلاف آماری معناداری مشاهده نشد (0.16 = P). اختلاف آماری معناداری در وزن سگ های تحت مطالعه در گروه درمان و کنترل مشاهده نشد (0.95 = P).
تجویز دگزامتازون با این دوز، یک ساعت قبل از شروع تجویز عضلانی مرفین، تاثیر معنی داری در تناوب اپیزود های استفراغ یا وقوع آن قبل از اولین اپیزود استفراغ ندارد.