پیش آگهی و درمان نفروپاتی ممبرانوس اولیه

نفروپاتی ممبرانوس یکی از شایع ترین علل سندروم نفروتیک و نارسایی کلیه در بالغین غیر دیابتی می باشد. در این مقاله بهترین روش های تشخیصی و درمانی این بیماری معرفی و بررسی می شوند.

پس از ارائه خلاصه ای از همه گیر شناسی، فرآیند ایجاد بیماری، علل، عوارض و سیر بیماری، روش های تشخیص افتراقی، درمان و پیگیری بیماری توضیح داده شده اند.

نفروپاتی ممبرانوس در بیشتر موارد ایدیوپاتیک می باشد، ولی می تواند ثانوی به بیماری های خود ایمنی، هپاتیت B و C، بدخیمی ها و استفاده از بعضی داروها باشد. بهبودی خودبه خودی کامل یا نسبی پروتئین اوری در20-40 درصد بیماران مبتلا به ممبرانوس نفروپاتی ایدیوپاتیک اتفاق می افتد. علاوه بر درمان های نگهدارنده سندروم نفروتیک مثل مهار کننده های آنژیوتانسین و استاتین ها برای هیپرلیپیدمی، درمان با تضعیف کنندگان سیستم ایمنی شامل داروهای سیتوتوکسیک (معمولا سیکلوفسفاماید) به اضافه گلوکوکورتیکوئید و یا مهارکننده های کلسینورین (سیکلوسپورین و یا تاکرولیموس) با یا بدون دوز کم گلوکوکورتیکوئید و در نهایت Rituximab، در بیمارانی که در ریسک بالا برای کاهش پیشرونده در عملکرد کلیه هستند، انجام می گردد.

تشخیص و درمان زود هنگام و صحیح به ویژه در بیماران با ریسک بالای نارسایی کلیه می تواند منجر به کاهش مرگ و میر و نارسایی کلیه ها و عوارض ناشی از آن در نفروپاتی ممبرانوس گردد.