بررسی اثر کنترل شیمیایی علف هرز سوروف (Echinochloa crus-gall L) در مراحل مختلف رشد بر عملکرد آفتابگردان روغنی (Helianthus annus L) رقم اروفلور

به منظور مطالعه اثر کنترل شیمیایی علف هرز سوروف در مراحل مختلف رشد و تعیین بهترین زمان و مقدار مصرف علف‎کش‎ها بر عملکرد آفتابگردان روغنی رقم اروفلور، آزمایشی در سال 1385 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان خوی به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورها شامل نوع علف‎کش به عنوان عامل اصلی (هالوکسی فوپ اتوکسی اتیل، ستوکسیدیم و سیکلوکسیدیم به همراه تیمار شاهد بدون کنترل)، زمان کاربرد علف‎کش به عنوان عامل فرعی (مرحله 6-4 برگی، 10-8 برگی و 14-12 برگی) و مقدار مصرف علف‎کش به عنوان عامل فرعی فرعی (یک لیتر در هکتار و دو لیتر در هکتار) بودند. صفات اندازه گیری شده شامل تعداد علف‎های هرز، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد روغن بودند. نتایج نشان داد که بیشترین وزن هزار دانه با کاربرد سیکلوکسیدیم در مرحله 4 تا 6 برگی با یک لیتر در هکتار حاصل شد و بیشترین عملکرد دانه (4961 کیلوگرم در هکتار) به تیمار مصرف یک لیتر در هکتارهالوکسی فوپ اتوکسی اتیل در مرحله 4 تا 6 برگی و بیشترین عملکرد روغن به تیمارهای کاربرد دو لیتر هالوکسی فوپ اتوکسی اتیل در مرحله 8 تا 10 برگی و یک لیتر هالوکسی فوپ اتوکسی اتیل در مرحله 4 تا 6 برگی (به ترتیب 2315 و2310 کیلوگرم در هکتار) اختصاص داشت. نتایج کلی این آزمایش نشان داد که استفاده از تیمار هالوکسی فوپ اتوکسی اتیل در مرحله 4 تا 6 برگی بیشترین تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه و عملکرد روغن را به همراه داشت. هم‎چنین هالوکسی فوپ اتیل از نظر کنترل علف‎های هرز بهتر از سایر تیمارها بود.