تجلی پسامدرنیسم در رمان «حب المجوسی» عبدالرحمان منیف

پست مدرنیسم اصطلاحی است که اولین بار در سال 1917م. برای توصیف هیچ گرایی مطرح گردید که مضمونی وام گرفته از نیچه بود. این اصطلاح برای توصیف بعضی از گرایشها و نظریه ها در زمینه فلسفه، ادبیات، هنر و علوم دیگر به کار گرفته شد. پست مدرنیسم، بیش از هرمکتب و گرایش فکری به کثرت گرایی و چندصدایی معتقد است. «عبدالرحمان منیف» به عنوان پدر رمان نویسی عرب به خوبی در جریان گرایشها و تحولات این شکل ادبی قرار گرفت و چنان در ابداع شیوه های نو کوشید که نه تنها سبب بلوغ و پختگی آثار او، باعث حرکتی محسوس به سوی دگرگون کردن تکنیکهای داستان نویسی در ادبیات داستانی عرب شده است. با این نوآوری و بدعت، درک آثار او چالش برانگیز گردید. منیف برای آشنایی زدایی، از صنایع و شگردهای تثبیت شده و سنتی نویسندگی کمک گرفت و سعی کرد از شیوه های سنتی فاصله بگیرد و شیوه هایی نو را در ابعاد مختلف داستان نویسی به کار گیرد. این مقاله به شیوه توصیفی- تحلیلی در تلاش است با تکیه بر رمان «حب المجوسی» از ویژگی های شاخص پست مدرنیستی در داستانهای او پرده بردارد. از نتایج این جستار، می توان به حضور خصایصی چون عدم قطعیت، ناامیدی، تناقض گویی های پی در پی، و فرجامهای چندگانه در رمان مذکور اشاره کرد.