بررسی ارزش تشخیصی دو روش هموگلوبینومتری در تعیین غلظت هموگلوبین اهداکنندگان خون، یزد 1390-1389

روش های سنجش هموگلوبین قبل از اهدای خون علاوه براینکه باید آسان، سریع و کم هزینه باشند، باید از حساسیت بالا برای تشخیص مقادیر خارج از محدوده مجاز اهدای خون برخوردار باشند و همچنین منجر به معافیت بی دلیل افرادی که توانایی اهدای خون دارند نیز نگردند. هدف از این مطالعه تعیین ارزش تشخیصی دو روش سنجش هموگلوبین در اهداکنندگان بود.

در این مطالعه مقطعی، 198 اهداکننده به طور تصادفی انتخاب شدند. هموگلوبین خون مویرگی نوک انگشت آنها به وسیله Hemocue201+ وHemocontrol و نمونه خون وریدی آنها با اتوآنالیزور هماتولوژی Cobas بعنوان روش استاندارد اندازه گیری شد. محدوده هموگلوبین قابل قبول برای اهدای خون g/dl9/17-5/12 بود. حساسیت، ویژگی و همبستگی مقادیر این دو متد مقایسه شد. از آزمون های همبستگی، آنالیز رگرسیون و Paired t test جهت آنالیز آماری داده ها استفاده گردید.

میانگین هموگلوبین وریدی با Cobas g/dl 68/1 ± 9/15 بود. میانگین هموگلوبین مویرگی با Hemocue g/dl 91/1±28/ 16 و با Hemocontrol g/dl 96/1±30/16 بود. غلظت هموگلوبین اندازه گیری شده با هموگلوبینومترها بیش از مقادیر روش استاندارد بود. این اختلاف در سطوح پایین هموگلوبین معنیدار نبود. در هموگلوبینهای کمتر از حد طبیعی همبستگی هر دو روش با روش استاندارد خوب بود. با افزایش غلظت هموگلوبین، همبستگی کمتر شد و در مقادیر بالای g/dl 18 معنی دار نبود.

دو روش سنجش هموگلوبین مورد بررسی برای سنجش هموگلوبینهای نزدیک به حد بالا مناسب نیستند و تعداد زیادی از اهداکنندگان که شرایط اهدای خون دارند، بطور کاذب معاف میشوند. لذا پیشنهاد می شود مطالعات بیشتر برای استفاده از روش های معتبر انجام شود.