تاثیر ریتودرین خوراکی بر میزان لانه گزینی جنین در بیماران تحت درمان با روش IVF-ET

ناباروری یک مشکل شایع در میان زوج های جوان می باشد و حدود 15-10 درصد این افراد را مبتلا می کند. روش های کمک باروری یک روش شناخته شده در جهان است که به سرعت در حال توسعه و پیشرفت می باشد. یکی از فاکتورهای دخیل در مورد شکست لانه گزینی جنین، تحریک انقباضات رحمی در حین انتقال جنین به رحم می باشد که شاید بتوان با استفاده از ریتودرین در طی دوره پری ایمپلانتاسیون جلوی این حالت را گرفت.
در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 200 زن مبتلا به نازایی که کاندید برنامه IVF/ICSI شده بودند و شرایط ورود به مطالعه را داشتند، در قالب دو گروه مداخله و کنترل (هر گروه 100 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند و اثرات ریتودرین خوراکی بر میزان لانه گزینی جنین در بیماران تحت درمان با روش IVF-ET ارزیابی گردید.
میانگین سنی بیماران مورد بررسی، 2/4± 9/30 سال بود که در محدوده سنی 35-20 سال قرار داشتند. درصد لقاح در گروه تحت درمان با ریتودرین 8/15±2/73 و در گروه کنترل 6/17±6/72 بود که تفاوت دو گروه از نظر آماری معنی داری نبود(61/0= P). بین بیماران دو گروه از لحاظ تعداد اووسیت ها و تعداد جنین انتقال یافته تفاوت آماری معنی دار وجود نداشت(به ترتیب 48/0= P و 51/0= P). حاملگی موفق در گروه مداخله 27 درصد و در گروه کنترل 19 درصد بود که تفاوت آن هم به لحاظ آماری معنی دار نبود(12/0= P).
با توجه به نتایج حاصله و عدم وجود تفاوت معنی دار بین دو گروه از جهت میزان موارد حاملگی موفق می توان این گونه بیان کرد که میزان لانه گزینی جنین در روش IVF-ET تحت تاثیر ریتودرین قرار نمی گیرد.