بررسی تاثیر پیش درمانی با اکسیژن بر مهار نفروتوکسیسیتی حاد القا شده به وسیله جنتامایسین در رت

به نظر می رسد سمیت جنتامایسین به علت تولید گونه های واکنشی اکسیژن ROS درون سلول ها باشد. شواهدی است که پیش درمانی با اکسیژن میزان و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی را افزایش می دهد. در این مطالعه به بررسی تاثیر پیش درمانی با اکسیژن در مهار نفروتوکسیسیتی جنتامایسینی پرداخته شده است.
در این مطالعه تجربی 48 راس رت ماده بالغ (نژاد اسپراگ) به طور تصادفی به 6 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه اول، به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد و برای سایر گروه ها دوز های مختلف اکسیژن به همراه mg/kg 100 جنتامایسین به مدت 8 روز به صورت داخل صفاقی استفاده شد. بعد از آخرین تزریق، ادرار 24 ساعته تهیه، نمونه خون گرفته و کلیه طرف چپ حیوان در محلول فرمال سالین فیکس گردید. مالون دی الدهید (MDA)، کراتینین و اوره سرم و نیز کراتینین ادرار اندازه گیری شد. برش های بافتی 5 میکرونی از نواحی متفاوت کلیه به طریقه PAS رنگ آمیزی گردید. دانسیته حجمی لوله های خمیده نزدیک، نکروز توبولی و انفیلتراسیون لنفوسیتی بافت بینابینی به طریقه نیمه کمی بررسی شد. جهت مقایسه داده ها بین گروه ها از آزمون Mann Withney استفاده شد.
پیش درمانی با اکسیژن در مهار MDA سرمی، بهبود کراتینین و اوره سرمی و ادراری، حفظ دانسیته حجمی توبولی،کاهش نکروز توبولی و کاهش انفیلتراسیون لنفوسیتی توانسته است در گروه های 6 و 4 نسبت به گروه 2 به طور معنی داری موثر باشد (05/0(p<.
پیش درمانی و کاربرد همزمان اکسیژن، نفروتوکسیسیتی جنتامایسینی را بهبود می بخشد ولی نمی تواند آنها را در سطح کنترل حفظ کند.