بررسی رابطه پرخاشگری و تکانشگری با آمادگی به اعتیاد، در دانشجویان پسر

پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه پرخاشگری و تکانشگری با آمادگی به اعتیاد در دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی انجام شده است.
روش استفاده شده در این پژوهش، از نوع مقطعی تحلیلی بود. در این مطالعه، 170 نفر از دانشجویان پسر در مقطع کارشناسی دانشگاه علامه طباطبایی که با روش نمونه گیری دومرحله ای تصادفی انتخاب شده بودند، تحت مطالعه قرار گرفتند. برای سنجش متغیرها، از پرسش نامه پرخاشگری اهواز، مقیاس تکانشگری بارات (BIS) و مقیاس آمادگی به اعتیاد وید و بوچر استفاده شد. برای تحلیل یافته ها از ضریب هم بستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.
نتایج نشان داد که متغیرهای پرخاشگری و تکانشگری به طور معناداری توانایی پیش بینی آمادگی به اعتیاد را دارند (0٫001>P). همچنین، برمبنای ضریب تعیین متغیرهای پرخاشگری و تکانشگری باهم 49 درصد از پراکنش متغیر آمادگی به اعتیاد را پیش بینی کردند.
باتوجه به اینکه متغیرهای پرخاشگری و تکانشگری، اعتیادپذیری را در دانشجویان به خوبی پیش بینی می کنند، مراکز مشاوره دانشگاه ها می توانند با برگزاری کارگاه هایی، شیوه های مهار این متغیرها را در موقعیت های مختلف به دانشجویان آموزش دهند و ازاین طریق، از گرایش آن ها به مصرف مواد پیشگیری کنند.