«استرداد مجرمین در حقوق ایران و حقوق بین الملل؛ با تاکید بر جهت گیری کنوانسیون پالرمو»

استرداد مجرمین فرایندی است که مستلزم تعاون قضایی بین المللی بوده و اجرای موفق آن می تواند ضامن عدالت قضایی و جلوگیری از بی کیفری و فرار مجرمان و متهمان احتمالی به کشورهای دور از محل وقوع جرم گردد. در دو قرن اخیر در سطح جهانی بسیاری از کشورها در حوزه استرداد مجرمین قوانین داخلی مبسوطی وضع کرده و به بسیاری از قراردادها و کنوانسیون های بین المللی در این عرصه پیوسته اند. کنوانسیون پالرمو ازجمله جدیدترین اسنادی می باشد که حاوی مقررات جامعی در خصوص استرداد مجرمان می باشد و کشورهای عدیده ای به عضویت آن در آمده اند.
در ایران نیز در سال 1339 مقنن قانون جامع و مدرنی در حوزه استرداد مجرمان وضع کرده و بسیاری از احکام بین المللی در این حوزه را مورد استناد و رعایت قرار داده است. بنابراین، طی مقاله فرارو مترصد این هستیم که نگرشی تحلیل مدار بر این قانون و کنوانسیون پالرمو داشته و جهان بینی مقررات حقوق بین الملل را در حوزه استرداد مجرمان روشن نماییم. پس مقاله حاضر در دو سطح تفکیک شده به این مسائل می پردازد.