ژئوشیمی گلسنگ ها و ماسه سنگ های میوسن پسین- پلئیستوسن منطقه ساحلی چابهار: با نگرشی بر سنگ منشا و جایگاه زمین ساختی

منطقه ساحلی چابهار در پهنه ساختاری رسوبی مکران واقع شده است. پی سنگ ناحیه مکران متشکل از پوسته های اقیانوسی و واحدهای فلیش بوده که در منطقه چابهار بوسیله توالی های ضخیمی از مارن، ماسه سنگ و کنگلومرا پوشیده شده است. تعداد 50 نمونه از برش های تیس، رمین، لیپار، گورانکش و خور گریندر برداشت و مورد آزمایش کلسیمتری و آنالیزهای ژئوشیمی XRF، ICP و XRD قرار گرفت. میزان کربنات کلسیم نمونه های مورد مطالعه از واحد مارنی بین 9 الی 21 درصد متغیر و بهتر است به آنها گلسنگ اطلاق نمود. مقادیر Na2O، P2O5 و Fe2O3 سنگ های مورد مطالعه نسبت به پوسته قاره ای بالایی کاهش یافته است. ضریب متوسط اندیس هوازدگی شیمیایی (8/88 CWI ́=) شرایط آب و هوای خشک تا نیمه خشک را در منطقه منشا نشان می دهد. بر اساس داده های ژئوشیمی، گلسنگ ها و ماسه سنگ های منطقه ساحلی چابهار از سنگ های رسوبی غنی از کوارتز منشا گرفته اند. مشخصات ژئوشیمی سنگ های مورد مطالعه و استفاده از دیاگرام های تفکیک کننده محیط های زمین ساختی بر اساس عناصر اصلی و فرعی مبین رسوب-گذاری این سنگ ها در بخش های حاشیه قاره ای فعال (ACM) است. این نتیجه منطقی به نظر می رسد زیرا زون مکران یک زون فرورانشی فعال حاشیه قاره است.