مبانی شریعت گریزی در عرفان های نوظهور

از مهمترین مشترکات جنبش های معنوی نوپدید که ره آورد مدرنیته و معنویت گرایی نوین غرب اند شریعت گریزی، رهایی از انجام تکالیف و دستورات الهی در اعمال و رفتار معنوی آنها است.
شریعت گریزی در عرفان های نوظهور بر پایه باورهایی بنیان نهاده شده که دقت در این مبانی حاکی از ضعف فکری بنیانگذاران این معنویت ها در مبانی خداشناسی، هستی شناسی، جهان شناسی، انسان شناسی و راه و راهنما شناسی است.
در این مقاله برخی از مبانی شریعت گریزی این فرقه های معنوی مثل انکار خداوند، دین ستیزی، اعتقاد به تناسخ، خلقتی بی هدف، ترویج اباحی گری و بی بندوباری را مورد بررسی و نقد قرار می دهیم، تا پندارهای نادرست آنان کنار زده و نور حقیقت جلوه گر شود. به جهت اینکه پرداختن به همه مکاتب از حد یک مقاله بیرون است، مبانی شریعت گریزی را تنها از منظر سه مکتب فعال و تاثیر گذار در ایران (اکنکار، اوشو و پائولو کوئلیو) بررسی می کنیم.