بررسی اثر زمان برداشت بر برخی متغیرهای حسی ارقام بومی تابستانه سیب طی دوره نگهداری در انبار سرد

این پژوهش در سال 1386 بر میوه درختان 7 رقم سیب تابستانه بومی پرورش یافته در شرایط آب و هوایی کرج، در دو زمان برداشت انجام پذیرفت. میوه های برداشت شده در دمای oC 5/0 ± 0 و رطوبت نسبی 5 ± 85% نگهداری شدند. متغیرهای حسی میوه شامل: عطر، طعم، شیرینی، کیفیت خوراکی گوشت و قابلیت پذیرش کلی توسط 10 آزمون گر باتجربه ثابت در فواصل زمانی مشخص مورد آزمون قرار گرفت و ارزیابی آنان در فرم های مخصوص ثبت گردید. بررسی های بیوشیمیایی شامل: مواد جامد محلول، اسیدیته قابل عیارسنجی و pH صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. نتایج نشان داد بین دو زمان برداشت، ارقام و آزمون های حسی در مقاطع زمانی مختلف طی دوره انبارمانی در صفات حسی اندازه گیری شده در سطح 1% تفاوت معنی دار وجود دارد. ارقام برتر از نظر حفظ قابلیت های حسی مطلوب به ترتیب در زمان برداشت اول شامل: ''مشهد''، رقم جدید ''گل بهار'' و ''گلاب کهنز'' و در زمان برداشت دوم شامل: ''گلاب اصفهان''، ''گلاب کهنز''، ''گل بهار''، ''قرمز رضائیه''،'' مشهد'' و ''عسلی'' بودند. همچنین مشخص شد در زمان برداشت اول نوسانات بیشتری در روند تغییرات کیفی میوه نسبت به زمان برداشت دوم وجود دارد. با توجه به ظرفیت ژنتیکی رقم و سطوح نوسانات کیفی ثبت شده در مقاطع زمانی متوالی دوره نگهداری، بالاترین سطح فرازگرایی در مقاطع میانی انبارمانی اتفاق افتاد. ارزیابی صفات حسی بر نمونه های زمان برداشت دوم، دلالت بر برتری چشم گیر شاخص طعم در مقاطع ابتدایی دوره انبارمانی داشت. ادامه آزمون های حسی مقایسه ای در مقاطع مختلف از دو زمان برداشت نشان داد که برتری ثبت شده در برداشت دوم نسبت به زمان اول به تدریج کاهش یافت به طوری که در بلند مدت اختلاف معنی داری بین نتایج آزمون های حسی در مقاطع زمانی مشابه دو زمان برداشت مشاهده نشد.