مکان معماری و معرفت تاریخی

نگاه به گذشته و آشن ایی با احوال پیشینیان، که موضوع بحث تاریخ بوده و با اغراض گوناگون طرح میگردد، زمینه ساز تحقق مراتب متعددی از معرفت تاریخی و از جمله مرتبهای است که از آن به خود آگاهی تاریخی تعبیر میشود.
خود آگاهی تاریخی از ارکان زندگی انسان و لازمه حرکت او به سمت آینده است. این مرتبه از فهم تاریخی با توسل به هر ابزار معرفتی و هر شکل از تقرب به گذشته قابل حصول نبوده، بلکه در این سیر وجود، شرایطی الزامی است تا از آن طریق بتوان به نتیجه مناسب دست یافت. گفتار حاضر با مبنا قراردادن موضوع تاریخ و پرداخت اجمالی پیرامون دو مقوله معرفت تاریخی و خود آگاهی تاریخی، به طرح این سوال می پردازد که «اساسا مکان معماری به عنوان یک مستند تاریخی، واجد چه جایگاهی در حوزه معرفت تاریخی است و چگونه میتوان از آن به عنوان یک منبع معرفتی در جهت نیل به خودآگاهی تاریخی بهره مند گردید؟».
پاسخ به این سوال از طریق ت امل در روش کلی کسب معرفت تاریخی و به مدد بهره گیری از روش استدلال منطقی جستجو میگردد. امید که مقبول افتد.