بررسی تاثیر جنس و نژاد در تاثیر محرومیت غذایی بر رفتار درد در آزمون فرمالین در موش صحرایی

به خوبی شناخته شده است که تفاوت های جنسی و نژادی در حساسیت به درد، درک درد، پاسخ به داروهای ضد دردی و در شیوع دردهای مزمن دارای نقش می باشند. در این تحقیق تفاوت های جنسی و نژادی در تاثیر محرومیت غذایی بر رفتارهای دردی ناشی از آزمون فرمالین در موش صحرایی مطالعه شد.
این مطالعه تجربی در دانشگاه علوم پزشکی قزوین بر روی 56 موش صحرایی در 8 گروه با محدوده وزنی 220 تا 300 گرم انجام شد. گروه 1و2: اثر تزریق فرمالین بر رفتارهای دردی در موش های نر و ماده نژاد اسپراگ. گروه 3 و4: اثر تزریق فرمالین بر رفتارهای دردی در موش های نر و ماده ی نژاد ویستار. گروه 5 و6: اثرات محرومیت غذایی در رفتارهای دردی تحریک شده به وسیله ی آزمون فرمالین در موش های نر و ماده نژاد اسپراگ. گروه 7 و 8: اثرات محرومیت غذایی بر رفتارهای دردی برانگیخته شده توسط آزمون فرمالین در موش های نر و ماده ی نژاد ویستار. آب و غذا در دسترس موش ها بود و در محرومیت غذایی، 48 ساعت قبل از انجام آزمون فرمالین حیوانات از غذا محروم می شدند. برای انجام آزمون فرمالین 50 میکرولیتر فرمالین 2% به کف پای راست موش های آزمایشگاهی تزریق گردید و رفتارهای دردی تا 90 دقیقه ثبت شد.
تفاوت های معنی داری بین موش های صحرایی نر و ماده گروه کنترل در نژاد اسپراگ در مرحله ی فاز B2 مشاهده شد. اگرچه مرحله اینترفاز در موش های نر نژاد اسپراگ طولانی تر از ماده ها بوده اما مرحله ی B2 ماده های اسپراگ طولانی تر از نرها بوده و مرحله ی آخر فاز 2 تاخیر دارد. تفاوت های معنی داری بین موش های صحرایی نر و ماده نژاد ویستار در آزمون فرمالین وجود نداشت. محرومیت غذایی 48 ساعته در موش های صحرایی نر و ماده نژاد اسپراگ سبب پردردی و یا افزایش رفتارهای دردی به دنبال آزمون فرمالین در فاز 1، اینتر فاز و فاز 2 شد، در حالیکه محرومیت غذایی48 ساعته سبب تفاوت های معنی داری در رفتارهای دردی برانگیخته شده با آزمون فرمالین تنها در فاز 2B برای نرها و فاز اینترفاز و فاز 2B برای ماده های نژاد ویستار شد.
نتایج این مطالعه وجود اختلاف وابسته به جنس و نژاد در موش های صحرایی نژاد اسپراگ نسبت به ویستار در توسعه و ماندگاری رفتارهای دردی به دنبال تزریق فرمالین در کف پای حیوان را نشان می دهد و همچنین این اختلاف به دنبال محرومیت غذایی دیده شد.