تاثیر تلفیق محدودیت درمانی با آموزش فشرده دودستی بر مهارتهای حرکتی ظریف کودکان با فلج مغزی نیمه بدن 10-5 ساله

هدف از پژوهش حاضر،  بررسی مقایسه تاثیر تلفیق محدودیت درمانی با درمان فشرده دو دستی بر مهارتهای حرکتی ظریف اندام فوقانی کودکان با فلج مغزی نیمه بدن 10-5 ساله است.

این مطالعه کارآزمایی بالینی بر 25 کودک 120-60 ماهه صورت گرفت. شرکت‌کنندگان به روش تصادفی ساده به دو گروه مداخله وکنترل تقسیم شدند.  برای گروه کنترل، خدمات رایج کاردرمانی ارایه شد و گروه مداخله علاوه بر آن، تلفیق محدودیت درمانی و درمان فشرده دو دستی را  نیز دریافت کردند.مداخله به شکل انجام تکالیف خاص به‌وسیله اندام مبتلا، با اعمال محدودیت در اندام فوقانی سالم با اسلینگ (به مدت 3 ساعت) و سپس انجام آن تکالیف با هر دو دست بدون اسلینگ)به مدت 3 ساعت(بود .مداخله دو هفته متوالی (10 روز) انجام شد. مهارتهای حرکتی ظریف و تون عضلانی کودکان با آزمون  برونینکس- ازرتسکی و آزمون اصلاح‌شده آشورت پیش و پس از مداخله مورد سنجش قرار گرفت.

تفاوت معناداری در مهارتهای حرکتی ظریف بین دو گروه کنترل و مداخله وجود داشت (05/0> P). اما در میزان اسپاستیسیته عضلانی تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0< P).

یافته‌ها حاکی از تاثیر تلفیق محدودیت درمانی با درمان فشرده دو دستی بر بهبود مهارتهای حرکتی ظریف کودکان با فلج مغزی نیمه بدن است.