تعیین پارامترهای ناهمسانگردی و راستای تنش محلی براساس تحلیل پس لرزه های زلزله 29 آذرماه 1389 محمدآباد ریگان (استان کرمان)

بررسی پارامترهای ناهمسانگردی در پوسته فوقانی یکی از روش های مناسب برای بررسی زمین ساخت فعال در منطقه است. بدین معنی که می توان با استفاده از روابط ناهمسانگردی، ارتباط میان رویداد زمین لرزه و فعالیت گسلی خاص و در حالت کلی تر، راستای تنش زمین ساختی حاکم بر منطقه را به دست آورد. چنانچه اندازه یک پارامتر در جهت های متفاوت اندازه گیری یکسان نباشد، در آن صورت محیط مورد بررسی نسبت به این پارامتر، ناهمسانگرد خوانده می شود. محققان ناهمسانگردی لرزه ای در اعماق کم پوسته (10-15 کیلومتر) را نتیجه ای از جهت گیری ترجیحی ریز ترک های قائم می دانند. در پژوهش حاضر با استفاده از فاز برشی Sg، براساس روش تینبای و همکاران ارائه شده در سال 2004، پارامتر های ناهمسانگردی در پوسته فوقانی منطقه محمدآباد ریگان تعیین شده است. زمین لرزه اصلی در ساعت 22:11:58 روز 29 آذرماه 1389 با بزرگی 5/6 در مقیاس امواج گشتاوری (MW) در 52 کیلومتری جنوب شرقی محمد آباد ریگان کرمان و در مرز استان های کرمان و سیستان و بلوچستان به وقوع پیوست. برطبق نتایج به دست آمده حاصل از بررسی 654 لرزه نگاشت مربوط به شش ایستگاه موقت نصب شده از سوی مرکز لرزه نگاری کشوری، آزیموت راستای غالب ناهمسانگردی در منطقه محمدآباد ریگان 9 ± 45 درجه و آزیموت راستای کمینه تنش اصلی در منطقه 9 ± 135درجه به دست آمده است. همچنین میانگین بزرگی ناهمسانگردی 004/0 ± 18/0 ثانیه محاسبه شده است که با میزان ناهمسانگردی در پوسته فوقانی مطابقت می کند. با مقایسه نتایج حاصل از این پژوهش با روند پس لرزه های تعیین محل شده و بررسی های جی پی اس می توان فعالیت های زمین ساختی اخیر در منطقه را به روند گسلی جدید در بخش جنوبی گسل کهورک نسبت داد.