یادگیری فعالیت محور و پیامدهای آن در آموزش دانشجویان پرستاری

امروزه با رشد و تغییرات سریع دانش، فناوری و افزایش آگاهی مشتریان نظام مراقبت بهداشتی، محیط های بالینی و یادگیری مبتنی بر فعالیت از اهمیت بیش تری برخوردار شده است. از این رو تغییر در رویکرد آموزشی دانشجویان و هدایت آنان به سوی توانمند سازی به روش خود هدایت شده ضروری است. هدف از این مطالعه، مروری بر یادگیری فعالیت محور و پیامدهای آن در آموزش دانشجویان پرستاری است.
مقاله حاضر یک مطالعه مروری نقلی است که با استفاده از مقالات علمی- تحقیقاتی از طریق جستجوی کتابخانه ای (دیجیتال و دستی)، بانک های اطلاعاتی Medline، PubMed، Pro quest، SID، Iran doc و برخی متون فارسی بین سال های 1999 تا 2012 انجام شد. از واژگان کلیدی یادگیری مبتنی بر فعالیت، آموزش پرستاری، یادگیری بالینی، آموزش دانشجویان و محیط بالینی برای جستجو استفاده شد. در این مطالعه از بین بیش از 250 عنوان مقاله انتخابی، در نهایت سی مقاله مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج بررسی بیانگر این است که یادگیری فعالیت محور در آموزش پرستاری بر اهمیت و نقش محیط های بالینی و مربیان پرستاری تاکید فراوانی دارد. پیامد های ناشی از کاربرد این رویکرد آموزشی به عنوان راه کار مناسب برای پر کردن شکاف آموزش نظری و بالینی، یادگیری همیشگی، خود راهبری، خود شکوفائی و کسب دانش جدید از تجارب موجود در موقعیت های مختلف حرفه ای است.
رویکرد آموزشی فعالیت محور متناسب با فلسفه آموزشی نوین برای آموزش پرستاران نیاز است. بنابراین توصیه می شود مسئولین آموزش پرستاری ضمن طراحی و تبیین برنامه های آموزشی بر اساس این رویکرد، به ارتقا محیط های بالینی نیز توجه خاصی داشته باشند.