خزش شهری و پیامدهای آن در توسعه پایدار روستایی

ساختار فضایی کشورهای کم رشد، رشد فیزیکی ناموزون و خزش شهری به نوبه خود اثرات مختلفی بر روستاهای پیراشهری دارد. شهر بیرجند در استان خراسان جنوبی به عنوان کلان شهر منطقه ای به سبب موقعیت مرکزی و خشکسالی های پیاپی، رشد فزاینده ای داشته است. در این تحقیق تغییرات کالبدی فضاهای روستایی حاشیه شهر بیرجند با تاکید بر تغییر کاربری اراضی و پیامدهای فضایی ناشی از رشد فیزیکی شهر مورد مطالعه قرار گرفته است. جامعه نمونه تحقیق شامل چهار روستای پیرامونی بیرجند بوده است. داده های مورد نیاز تحقیق به کمک تصاویر ماهواره ای TM لندست 5 در دو مقطع زمانی 1380 و 1389 و فنون سنجش از دور و نیز تکمیل پرسشنامه تحقیق جمع آوری شده است. داده های گردآوری شده از طریق نظریه زمینه ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها نشان داد در دهه مزبور خزش شهری فضای روستاهای پیرامونی را در خود حل نموده و اراضی روستایی نیز به کاربری مسکونی تبدیل شده است. رشد فیزیکی شهری، منجر به تحول ساختار اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، مدیریتی و خدماتی روستاهای پیرامونی شده است. این تحولات با توسعه پایدار روستایی هماهنگ نبوده است.