قهرمان پردازی در قصه های عامیانه (داراب نامه، امیر ارسلان نامدار، سمک عیار، اسکندرنامه و حسین کرد)

قصه های عامیانه بیان گر شیوه تفکر و ارزش های فرهنگی و اجتماعی ملت ها هستند بنابراین با بررسی این قصه ها به عنوان مواریث فرهنگی از سویه های گوناگون می توان به ارزش ها و ضد ارزش های جاری در فرهنگ قدیم پی برد. بن مایه های بعضی از قصه های عامیانه پرداختن به قهرمانی است که به هدفی می جنگد و نوع هدف، نوع ادبی قصه را تعیین می کند. بعضی از آنها به هدف رسیدن به معشوق است مانند داراب نامه طرسوسی و امیر ارسلان نامدار که «رمانس» نامیده می شود و و بعضی مبارزاتی دینی، اجتماعی و سیاسی است مانند سمک عیار، اسکندرنامه، قصه های حسین کرد شبستری و می توان آن ها را داستان های عیارانه نامید. نکته جالب توجه در آن ها روحیات گوناگون قهرمانان است. با توجه به تفاوت روحیات و پای بندی های اخلاقی آنان تا حدودی ارزش ها و ضد ارزش های موجود در عصر ظهور آنان روشن می شود. نوشتار حاضر به بررسی سیمای قهرمان در داستان های مذکور می پردازد.