بررسی انواع درمانهای سنتی رایج در بلوچستان و سیستان

از روزیکه بشر پا به عرصه حیات گذاشت اختلالات سلامت هم همراه وی بود در نتیجه انسان می بایست برای اصلاح این ناتندرستی فکری می کرد این بود که در مان بیماری هم بلافاصله در فرهنگ رفتاری انسانها ظهور کرد با این بیان، روش های درمانی تنوعی به گستره ابناء بشر و پیشینه ای به درازای تاریخ زندگی انسان دارد.از آنجا که برخی روش های مورد استفاده برای درمان، خرافی و گاهی زیان رساننده بود بنابراین در فاز اول ابداع روش های علمی و نوین پزشکی، تقریبا تمامی آن روش ها از طریق طب جدید به وادی فراموشی سپرده شد. با گسترش علم سلامت و احاطه بیشتر بر جزئیات این علم و در فاز دوم، طب مدرن متوجه اثرات گاه مثبت و در مجموع مسلط بر رفتارهای جامعه توسط این روش های درمانی قدیمی و سنتی در مواجهه با بیماری ها شد در نتیجه طب جدید مجبور شد مرزهای شناخته شده پزشکی را کنار گذاشته و به جای نگاه کردن از درون سیستم بسته بیولوژیک به عوامل خارجی، از بیرون هم به این دستگاه زنده و تاثیر گذار تسلط شناختی پیدا کند و این کار میسر نمی شد مگر با استفاده از متدولوژی شناختی علوم خارج از این حوزه. بررسی حاضر کوششی است که قصد نگرشی نوین به مقوله سلامت و بیماری را از منظری خارج از علم بیولوژی و طب رسمی دارد نتایج درج شده در این مقال رفتاری را به تصویر کشیده که منبع آن دانسته های زنان و مردان سالخورده ای است که این تجربیات را نسل به نسل شفاهی یا کتبی از پیشینیان خودشان به ارث برده و شاید سالیان سال برطرف کننده درد و اندوه از جسم ها و روانهایی بوده اند که دامنی بجز دامن این سالخوردگان برای آویختن به آن و درمان درد و رنجوریشان نداشته اند. به نظر می رسد با گسترش مبانی علم جدید به اقصی نقاط دنیا استفاده از این روش ها روبه فراموشی می رود اما نباید فراموش کرد که برخی از این روش ها امروز بعنوان روش درمانی مکمل یا جایگزین جایگاه ویژه ای را برای خود کسب نموده است. بنابراین ثبت و ضبط اینگونه روش ها که گاهی به علت منحصر به فرد بودن آن روش آن را در معرض انقراض سریعتری قرارمی دهد می تواند گامی مفید برای مستند کردن آن و جمع آوری اطلاعات دست اول برای علاقمندان یا پژوهشگرانی باشد که می خواهند اثر بخشی هر یک از این روش ها را با کارآزمایی های بالینی بسنجند یا اطلاعات گسترده تری از هر یک از این روش ها بدست بیاورند