نتایج درمانی پلیکاسیون دیافراگم در فلج اکتسابی یک طرفه غیربدخیم دیافراگم در 20 بیمار

فلج اکتسابی دیافراگم یک عارضه شناخته شده است که به علت تروما آسیب جراحی و ضایعات تومورال یا گاهی بدون دلیل رخ می دهد و با اختلال در عملکرد دیافراگم منجر به اختلال در تست های تهویه ای و تنگی نفس در بیمار می گردد. هدف این مطالعه بررسی نتایج پلیکاسیون دیافراگم در فلج اکتسابی یک طرفه غیربدخیم دیافراگم می باشد.
بیست بیمار با فلج یک طرفه بدخیم اکتسابی کاندید جراحی شدند و در فاصله زمان 1370 تا 1390 وارد مطالعه شدند. بیماران از نظر سن، جنس، علایم بالینی، Dyspnea Score (DS) و علت بروز عارضه، روش، تشخیص اندکس توده بدن، وضعیت تست تنفسی و عوارض جراحی مورد بررسی قرار گرفته و سپس شش ماه بعد از جراحی بار دیگر ارزیابی شدند.
تعداد 20 بیمار وارد مطالعه شدند که متوسط سنی 607/1181/45 سال، 6/14 M/F=، متوسط زمان تشخیص تا جراحی 91/1040/34 ماه بود. شایع ترین دلیل، تروما بود (11 بیمار) و بیش تر در سمت چپ (15 بیمار) دیده شد. متوسط Forced Vital Capacity (FVC) قبل از عمل 7±4/41% و FEV1 6±4/52% بود و متوسط FVC بعد از عمل 6/8±4/80% و FEV1 1±4/74% بود. بنابراین متوسط افزایش Forced Expiratory Volume (FEV) و FVC به ترتیب 4±4/63% و 8/7±1/60% بود. جراحی منجر به بهبود واضح DS شد (001/0P<، 001/0P<).
در بیماران مبتلا به فلج اکتسابی یک طرفه غیربدخیم دیافراگم، پلیکاسیون دیافراگم با توجه به افزایش میزان تست های تنفسی و بهبود DS بعد از عمل توصیه می گردد.