کاربرد سامانه های اطلاعات مکانی در پهنه بندی کیفی آب رودخانه گدارخوش

از دیرباز شکل گیری جوامع انسانی، مراکز صنعتی، کشاورزی و غیره در نزدیکی رودخانه ها بوده است و با افزایش جمعیت، رشد تکنولوژی، افزایش استفاده از منابع آبی و دخل و تصرف غیر طبیعی، شرایط کیفی رودخانه ها تغییر یافته است. لذا در این زمینه سنجش و تحلیل داده های کیفی، هم چنین بررسی اطلاعات مکانی در اثرگذاری بر کیفیت آب رودخانه جهت پهنه بندی و کنترل مدیریتی آن به سمت استاندارد قابل قبول، ما را یاری می نماید. رودخانه گدارخوش از رودخانه های مرزی کشور در مرز ایران و عراق در استان ایلام با سطح حوزه ای معادل 68/1202 کیلومتر مربع واقع شده است. محدوده مطالعاتی این تحقیق، حوزه آبخیز رودخانه گدارخوش می باشد که از محل ورود به استان تا خروج از مرز کشور عراق گسترش یافته است. از 10 ایستگاه نمونه برداری به نام های ششدار، تنگ حمام، تصفیه خانه، مهدی آباد، بانویزه، چم آب، گردنه قلا، قبله، پل فلزی و پل شکسته برای مدت شش ماه (مهر ماه 89 تا اسفند ماه 89) به صورت ماهیانه پارامترهای اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی، فسفات کل، نیترات، کلیفرم مدفوعی، کل جامدات محلول، اکسیژن محلول، کدورت، pHو دما اندازه گیری شد. تاکنون مطالعات زیادی در خصوص تعیین کیفیت آب های سطحی صورت گرفته است، که عمدتا به بررسی اثر مواد آلاینده غیرطبیعی (انسان ساز) بر کیفیت آب پرداخته اند. در این تحقیق سعی شده است به تاثیر متقابل عوامل طبیعی (غیر انسان ساز) و عوامل غیرطبیعی (انسان ساز) بر کیفیت آب رودخانه پرداخته شود. نتایج آزمایشگاهی حاصله با تلفیق لایه های اطلاعاتی استخراج شده از محیط GIS در محاسبه شاخص کیفیت آب نشان داد که ایستگاه مهدی آباد با نمره عددی 33/47 شاخص کیفی NSFWQI در وضعیت بد و بقیه ایستگاه ها در وضعیت متوسط و در طبقه عددی 70-50 شاخص کیفی NSFWQI قرار دارند.