مساله و مفهوم خودی در اخلاق اسلامی از منظر شهید مطهری

اخلاق پژوهان که در حوزه ی بحث های اخلاقی، فلسفه اخلاق، رفتارشناسی انسان و ریشه های آن ژرف اندیشی نموده اند، از مقوله ای به عنوان «خود» با گونه هایی چون «خودشناسی»، «خودیابی»، «خود عزتمند» و یا «خود زیانی و خودفراموشی» سخن گفته اند. در میان این اخلاق پژوهان، باید از دانشوری یاد کرد که در حوزه اندیشه و معارف اسلامی، نگرشی همه سویه و فراگیر داشته و به اخلاق و مساله خودی در آن، هماره، به عنوان بخش مهم و بنیادی از آموزه های دینی نگریسته و در پی آن بوده که ریشه های آنها را با شیوه های نوین و منطقی و کاربردی، استوار سازد. او کسی نیست جز علاقه شهید، مرتضی مطهری «رحمه الله علیه». آن استاد فرزانه، مساله خودی در اخلاق را پایه اخلاق دانسته و از آن با عنوان «اخلاق مکرمتی» یاد می کند. در این مقاله سعی نگارنده بر این است که مفهوم و گونه های خودی، مبارزه با خود و نمودارهای از خود بیگانگی را در عرصه اخلاق انسانی از دیدگاه شهید مطهری مورد بحث وبررسی قرار دهد.