از اخلاق توصیه مدار تا اخلاق ولایی و اسوه مدار

در این مقاله روش های تربیت اخلاقی را با دو عنوان «روش توصیه مدار» و «روش اسوه مدار» از یکدیگر متمایز نموده ایم. چالش روش توصیه مدار و آموزش محور این است که کمتر می تواند از دانش آدمی به گرایش و از خودآگاه وی به ناخودآگاهش نقب بزند. مدعای این مقال این است که اخلاق اسوه مدار، با سازوکاری که خواهد آمد، می تواند همزمان دانش و گرایش آدمی، اندیشه و انگیزه ی او، و خود آگاه و ناخودآگاهش را مخاطب خویش نماید و آنها را در قبضه ی مدیریت و بیعت خویش درآورد. برای اثبات و تبیین این مدعا، عناصر و دستاوردهایی از فلسفه، عرفان و روان شناسی فراخوان شده اند تا نگارنده را مدد رسانند و رسانده اند. در پایانه های نوشتار نیز محصول و مدعای مقاله با سنجه ی قرآن و حدیث بازخوانی و ارزیابی شده است و به عقیده ی نگارنده از آنجا نیز مهر تصویب و تاکید گرفته است. در پایان، آسیب شناسی این روش اخلاقی را نیز اگر چه به اشاره و اجمال در مطمح نظر آورده ایم.