ارزیابی مواجهه با گرد و غبار قابل استنشاق و درصد سیلیس آزاد در کارگاه های ریخته گری کوچک (کمتر از 10 نفر کارگر) شهرستان پاکدشت- سال 1390

کارگران شاغل در صنایع ریخته گری به اقتضای شغلشان در معرض خطر ابتلا به بیماری سیلیکوزیس قرار دارند. این بیماری سخت و زیان آور در نتیجه استنشاق گرد و غبار حاوی سیلیس آزاد ایجاد می گردد. از جمله عوامل موثر بر ابتلا به این بیماری، مقدار سیلیس آزاد در گرد و غبار می باشد. بر این اساس به منظور تعیین حدود مجاز مواجهه شغلی گرد و غبار قابل استنشاق حاوی سیلیس، تعیین درصد سیلیس آزاد گرد و غبار قابل استنشاق ضروری است. هدف از این مطالعه تعیین میزان غلظت سیلیس آزاد و گرد و غبار قابل استنشاق در پروسه های مختلف ریخته گری های کوچک شهرستان پاکدشت بود.
در این پژوهش، میزان سیلیس آزاد و گرد و غبار قابل استنشاق هوای داخل کارگاه های ریخته گری در حین فعالیت اندازه گیری شد. لازم به ذکر است که هر کارگر فقط در یک واحد کاری مشخص (قالب گیری، ماهیچه گیری، سندبلاست و وسط کاری) کار می کرد. نمونه برداری از گرد و غبار قابل استنشاق با استفاده از پمپ نمونه بردار و سیکلون انجام گرفت. تعیین مقدار گرد و غبار قابل استنشاق به روش وزن سنجی و تعیین مقدار سیلیس آزاد به روش اسپکتوفتومتری رنگ سنجی (روش 7601 اداره کل انستیتوی ملی ایمنی و بهداشت حرفه ای آمریکا) صورت گرفت.
نتایج نشان داد که 50% از کارگران، بالاتر از حد مجاز NIOSH و ACGIH (025/0 میلی گرم بر مترمکعب) در معرض گرد و غبار سیلیس کریستالی قرار داشتند. میانگین مواجهه کارگران در چهار پروسه کاری ریخته گری با سیلیس آزاد، 04/0 میلی گرم بر مترمکعب و انحراف معیار 02/0 ± میلی گرم بر مترمکعب بود. میانگین غلظت گرد و غبار قابل استنشاق در همه پروسه ها نسبت به حد قابل قبول مواجهه (PEL) ارایه شده از طرف OSHA بالاتر از حد مجاز بود.
با توجه به این که 50% از کارگران در مواجهه با گرد و غبار سیلیس کریستالی بیشتر از حد مجاز قرار دارند، ضروری است اقدامات لازم برای کنترل گرد و غبار سیلیس از طریق روش های مختلف فنی و مدیریتی صورت گیرد.