تاثیر تقاضای متغیر بر مسیرهای اتوبوس تندرو

راه اندازی سامانه اتوبوس تندرو یک از روش های افزایش سهم تقاضای حمل و نقل همگانی است. تغییر تقاضا می تواند باعث ایجاد تغییر در مسیرهای بهینه شبکه حمل و نقل همگانی شود. کمینه کردن تعداد تغییر وسیله ها و کمینه سازی متوسط زمان سفر استفاده کنندگان و بیشینه پوشش شبکه می توانند اساس بهینه سازی یک شبکه حمل و نقل را تشکیل دهند. از جمله داده های مسئله تقاضای حمل و نقل همگانی، تعداد ناوگان اتوبوس و اتوبوس تندرو، شبکه خیابانی، تعداد خطوط اتوبوس تندرو، میزان تقاضای قابل تغییر در صورت اضافه شدن مسیر اتوبوس تندرو به شبکه حمل و نقل همگانی هستند. در این مقاله روشی در بررسی تاثیر تقاضای متغیر بر مسیریابی اتوبوس تندرو توسعه داده می شود. همراه با در نظر گرفتن شبکه اتوبوس و اتوبوس تندرو به صورت یک شبکه اتوبوسرانی یکپارچه، متوسط زمان سفر استفاده کنندگان به عنوان تابع هدف در نظر گرفته شده است و تغییر تقاضا در گره هایی که بر روی مسیر اتوبوس تندرو قرار می گیرند اعمال شده است. نوآوری این مقاله یک متدولوژی است که بهینه سازی مسیر اتوبوس تندرو را در شرایط تغییر تقاضا بررسی می کند. این مسئله برای شرایطی که ناوگان مستقل برای اتوبوس تندرو وجود دارد و در شرایطی که کل سیستم اتوبوسرانی ناوگان مشترک دارد در یک شبکه نمونه بررسی شده است. در این موارد کاهش متوسط زمان سفر استفاده کنندگان در شرایطی که تقاضا تغییر می کند بررسی شده است. در صورت تغییر مسیر، با استفاده از الگوریتم مسیر بهینه و 20 درصد تغییر تقاضا، برای 30 درصد کاهش زمان سفر اتوبوس تندرو در سه سناریو با تعداد ناوگان و مسیرهای اولیه متفاوت، متوسط زمان سفر استفاده کنندگان 58/1، 76/0، و 92/2 درصد نسبت به حالت تغییر تقاضا و عدم تغییر مسیر برای ناوگان مشترک کاهش می یابد. برای ناوگان مستقل برای اتوبوس تندرو این میزان کاهش 04/1، 11/1، و 21/2 درصد می باشد.