بررسی قابلیت های ژئومورفوتوریستی زون بینالود در شمال شرق ایران

امروزه حمایت از توسعه پایدار و اشتغال زایی از اهمیت ویژه ای برخوردار است که بخشی از آن را می توان در شناخت جاذبه های طبیعی و پدیده های ژئومورفولوژیکی در صنعت توریسم محقق نمود.
تنوع در جاذبه های گردشگری حائز اهمیت می باشد و منطقه شمال شرق کشور و بالاخص شهر مقدس مشهد که قطب گردشگری کشور محسوب می شود توان بالایی جهت جذب گردشگر دارد که معرفی مناطق مختلف گردشگری بالاخص برای علافمندان به طبیعت می تواند ماندگاری گردشگر را در این منطقه طولانی تر نماید.
این پژوهش ویژگی های لیتولوژی و وضعیت مورفولوژیکی و مورفوتکتونیک بخش هایی از رشته کوه بینالود را بررسی کرده و به ارزیابی توانمندی های ژئومورفوتوریستی در این رشته کوه ها پرداخته است.
رشته کوه بینالود در ادامه رشته کوه البرز و در ناحیه شمال شرق ایران با روند شمال غرب – جنوب شرق قرار دارد که در اثر تصادم قطعه لیتوسفری ایران به زیر قطعه لیتوسفری توران بوجود آمده است.
توده اصلی بینالود از سنگ گرانیت است که با ساختمان باتولیت در میان رسوب های پالئوزوئیک سربرآورده است. نفوذ توده باتولیت سبب به هم خوردن نظم چین ها در محل گردیده است. با این حال لایه های رسوبی چین خورده منظم همچنان در اطراف مشاهده می شوند. غیر از سنگ گرانیت، اسلیت، کوارتزیت، شیست و سنگ های ماگمایی اولترابازیک از جمله سنگ هایی هستند که رشته بینالود را ساخته اند. توده های اولترابازیک متعلق به پالئوزوئیک فوقانی نیز در این رشته کوه دیده می شود این تنوع واحد های سنگی هم چنین وضعیت اقلیمی گذشته و حال این نواحی و افزون بر این وجود گسل هایی که هم روند با این کوه ها در سرتاسر بخش شمالی و جنوبی کشیده شده است در نواحی مختلفی از این منطقه چشم اندازهای زیبایی از مورفولوژی سطح زمین را بوجود آورده است که می تواند بخش زیادی از دوست داران طبیعت را بسوی خود جذب نماید.پدیده هایی همچون ناپایداری دامنه ها، پرتگاه های گسلی، رخساره های دگرگونی و پدیده های کارستی هم چنین غارها و آبشارهای طبیعی و ریخت های فرسایشی و چشمه های گسلی از چشم اندازهای ژئومورفوتوریستی در این منطقه هستند که به آن ها پرداخته شده است.