پرورش خلاقیت با بهره گیری از روش تدریس بدیعه پردازی در درس زبان انگلیسی

این پژوهش تاثیر پرورش خلاقیت با بهره گیری از روش تدریس بدیعه پردازی بر میزان یادگیری و یادداری در درک مطلب زبان انگلیسی را مورد بررسی قرار داده است.
این پژوهش به لحاظ ماهیت موضوع، اهداف و فرضیه ها آن از نوع کاربردی است و در زمره طرح های شبه آزمایشی قرار دارد. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر پایه دوم شهر تهران تشکیل می دهند. جهت انتخاب نمونه مورد نظر از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای استفاده شده است. پژوهشگر در این تحقیق با دو گروه آزمودنی 20 نفری پسر در مقطع متوسطه سروکار داشت. در این پژوهش، یک گروه در معرض متغیر مستقل - روش تدریس بدیعه پردازی و گروه دیگر در معرض روش تدریس سنتی قرار گرفتند تا تاثیر متغیر مستقل را بر میزان یادگیری و یادداری دانش آموزان مورد مطالعه قرار گیرد. ابزارهای این پژوهش، آزمون یادگیری محقق ساخته و آزمون یادداری محقق ساخته است، و در 3 مرحله سنجش (پیش آزمون، پس آزمون و یادداری) مورد بررسی قرار گرفت. در پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد و برای انجام محاسبات آماری از نرم افزار اس پی اس اس استفاده شد.
در بررسی فرضیه ها مشاهده شد که روش تدریس بدیعه پردازی نسبت به روش تدریس سنتی اثر پذیری بهتری دارد. لذا یکی از راه های پرورش تفکر خلاق و ارتقاء یادگیری و یادداری در دانش آموزان روش تدریس بدیعه پردازی است زیرا این روش می تواند به طور مستقیم باعث رشد تفکر خلاق در دانش آموزان بشود.
در پایان با استفاده از نتایج تحقیق، راهکارهایی برای ارتقای توانمندی خلاقیت پژوهشگران، ارتقای انگیزه آنها برای استفاده از نوآوری در محیط کاری و بهبود روند نوآوری در پژوهشکده جامعه هدف و سایر مراکز مشابه ارائه شده است.