جایگاه بیگلربیگی در تقسیمات کشوری با تکیه بر عصر شاه عباس

شناخت دقیق مناصب جهت کسب درک درست از ساختار و سازمان اداری هر دوره از ضروریات است و بدون این شناخت، داوری ها نمی تواند پایه علمی داشته باشد. اما این که تا چه اندازه اطلاعات ما از ساختار اداری حکومت صفوی صحیح و مستند بر داده های تاریخی است، پرسشی است که باید مورد بررسی و نقد قرار گیرد. بیشترین میزان اطلاعات ما مستخرج از چند منبع مربوط به دوره پایانی این سلسله است. این که تا چه اندازه این داده ها را می توانیم به تمام دوره تعمیم دهیم پرسش دیگری است که باید مورد توجه قرار گیرد. در این جا با محور قرار دادن دوره شاه عباس، که دوره تثبیت قدرت مرکزی و نهایتا دوره شکوه این خاندان است، به تجزیه و تحلیل اطلاعات مندرج در سه منبع مهم مربوط به این دوره یعنی «تاریخ عباسی»، «عالم آرای عباسی» و «نقاوه الآثار» در خصوص منصب بیگلربیگی پرداخته و با مقایسه این منابع با کتابهای پیش از آن دوره، با این پرسش روبرو می شویم که جایگاه بیگلربیگی در تقسیمات کشور چیست؟
این مقاله با استفاده از منابع این دوره تلاش دارد با روش تحلیلی، این فرضیه را به آزمون بگذارد که از دوره شاه عباس اول است که این منصب به طور جدی به عنوان یک منصب ولایتی مطرح و به مرور زمان حدود وظایف آن مشخص و معین می شود.