بررسی اینتگرون کلاس 1 و مقاومت آنتی بیوتیکی در سویه های سالمونلا تیفی موریوم جداشده از دام و طیور

گسترش جدایه های سالمونلا انتریکا با مقاومت چندگانه و مقاومت به آنتی بیوتیک در سروتیپ های سالمونلا یک مشکل حاد جهانی است. اینتگرون ها واحدهای ژنتیکی هستند که در انتشار کاست های ژنی متحرک در میان میکروارگانیسم های گرم منفی شرکت دارند. تحرک اینتگرون ها با پلاسمیدها و ترانسپوزون ها تسهیل می شود. در این پژوهش، فنوتیپ مقاومت به آنتی بیوتیک در 32 سالمونلا تیفی موریوم جدا شده با خواستگاه حیوانی از سال 1390 تا 1391 مطالعه شد. همه نمونه ها با استفاده از روش کشت و آزمون استاندارد بیوشیمیایی برای شناسایی سویه های سالمونلا ارزیابی شدند. پس از استخراج DNA حضور کلاس 1 اینتگرون توسط تکنیک PCR بررسی شد. رایج تر ین فنوتیپ مقاومت نسبت به سفالوتین (100 درصد)، کلرامفنیکل (7/68 درصد)، آمپی سیلین (5/62 درصد)، تتراسایکلین (2/56 درصد)، آموکسی سیلین/ کلاولانیک اسید (50 درصد)، سولفامتوکسازول (7/43 درصد) مشاهده شد. کلاس 1 اینتگرون به ترتیب در 5/55 درصد و 2/64 درصد از جدایه های سالمونلا جدا شده از دام و طیور یافت شد. جدایه های اینتگرون مثبت در مقایسه با جدایه های اینتگرون منفی، مقاومت بالاتری نسبت به تتراسایکلین، کلرامفنیکل، سولفامتوکسازول، آمپی سیلین و آموکسی سیلین/ کلاولانیک اسید داشتند. اینتگرون های حامل ژن های مقاومت به عوامل ضد میکروبی به عنوان مخازن اصلی برای انتشار مقاومت به آنتی بیوتیک مطرح می شوند.