بررسی آزمایشگاهی مقاومت به شکست عمودی در دندان های ترمیم شده با چهار نوع سیستم پست و کور

دندان های اندو شده با تخریب شدید تاج دندان با انواع پست مورد بازسازی قرار می گیرند. انتخاب مناسب بر روی طول عمر ترمیم نهایی تاثیر دارد. هدف از این مطالعه بررسی مقاومت به شکست دندان های اندو شده ای است که با استفاده از یک پست پیشنهادی و سه پست متداول بازسازی شده اند.
40 دندان پرمولر اندو شده از 1 میلیمتر کرونالی CEJ قطع شدند. دندان ها بطور تصادفی در چهار گروه تقسیم شدند: 1) پست و کور ریختگی، 2) پست فایبرگلاس و کور کامپوزیتی، 3) پست استنلس استیل پیشنهادی و کور کامپوزیتی و 4) پست تیتانیوم و کور کامپوزیتی. در تمام گروه ها از سمان رزینی پاناویا استفاده گردید. هر نمونه در بلوک رزین آکریلیک مانت شده و در یک دستگاه universal testing با سرعت mm/min 5/0 بطور عمودی تحت نیرو قرار گرفت تا دچار شکست گردد. داده ها ثبت و با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون Tukey مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
مقاومت به شکست در دندان های ترمیم شده با پست و کور ریختگی (162 نیوتن) نسبت به سه روش دیگر بطور معنی دار بالاتر بود(001/0>P). مقاومت به شکست گروه فایبرگلاس (133 نیوتن) بیش از گروه پست استنلس استیل و تیتانیوم بود (001/0>P). تفاوت مقاومت به شکست بین گروه پست استنلس استیل (102 نیوتن) و گروه تیتانیوم (90 نیوتن) معنی دار نبود (28/0= P).
نتایج نشان داد مقاومت به شکست پرمولرهای اندو شده که با پست ریختگی و فایبرگلاس بازسازی شده اند در مقایسه با پست استنلس استیل و تیتانیوم بیشتر می باشد.