بررسی کیفیت زندگی مراقبین بیماران روانی بستری در بیمارستان فاطمیه شهر سمنان

خانواده های بیماران روانی به عنوان مراقبین آنها سختی های قابل ملاحظه ای را برای سازگاری با علایم روانپزشکی تحمل می کنند و با تنش های جسمی و عاطفی متعددی مواجه هستند که می تواند روی کیفیت زندگی آنها تاثیر بگذارد. حفظ کیفیت زندگی و بهبود آن یک وظیفه مهم برای پرستاران است. مطاله حاضر به منظور تعیین کیفیت زندگی مراقبین بیماران روانی بستری در بیمارستان فاطمیه وابسته به دانشگاه علوم پزشکی سمنان صورت گرفته است.

این مطالعه یک پژوهش توصیفی می باشد. 105 نفر از مراقبین بیماران روانی (اسکیزوفرنی، مانیا و افسردگی) بستری در بیمارستان فاطمیه سمنان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. کیفیت زندگی آنها در چهار بعد جسمی، روانی، اجتماعی و روحی- معنوی با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی مخصوص خانواده بیماران (Quality of life family version) مورد بررسی قرار گرفت. روایی پرسشنامه از طریق روایی محتوا و پایایی ابزار با آلفای کرونباخ 87/0 مورد تائید قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس تجزیه و تحلیل گردید.

اکثر مراقبین بیماران روانی مونث (79 درصد) با میانگین سنی 19/13 ± 59/ 39 سال و همسر بیمار (39 درصد) بودند. نتایج نشان داد کیفیت زندگی مراقبین بیماران روانی در بعد جسمی (1/53 درصد)، بعد روانی (57 درصد) بعد اجتماعی (41 درصد) و بعد روحی- معنوی (5/48 درصد) تاحدودی مطلوب می باشد و میانگین نمره کیفیت زندگی مراقبین 49/4 از 10 بود. بین کیفیت زندگی و مدت مراقبت ارتباط معنی داری وجود داشت (007/0= P).

کمک به خانواده جهت سازگاری با بحران بیماری و توسعه انتظارات واقع بینانه درباره آینده امری ضروری می باشد. پرستاران لازم است نیاز خانواده به حمایت و امید را درک کنند و از طریق دادن آموزش و برقراری ارتباط مناسب مراقبین بیماران مبتلا به اختلالات روانی را حمایت نمایند.