مطالعه برخی پاسخ های فیزیولوژیک و مورفولوژیک سه رقم چغندرقند (.Beta vulgaris L) به تنش شوری

به منظور مطالعه برخی تغییرات فیزیولوژیک چغندرقند تحت تنش شوری، در سال زراعی 1389-1388، تعداد سه رقم مولتی ژرم چغندرقند (13030، 22393 و IC)، در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران، تحت سه سطح شوری از منبع کلرید سدیم، شامل شاهد (صفر)، 100 و 200 میلی مولار به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی مطالعه شدند. بذور در گلدان های پلاستیکی کشت شدند و تیمار شوری از 30روز پس از کاشت، اجرا شد. گیاهان 60 روز پس از اجرای تیمار شوری برداشت و ارزیابی شدند. نتایج تجزیه واریانس صفات نشان داد که اعمال سطوح مختلف شوری، بر تمام صفات ارزیابی شده تاثیر معنی دار داشت. نتایج مقایسه میانگین صفات نشان داد که با افزایش شوری، وزن خشک ریشه، اندام هوایی و همچنین، سطح برگ به طور معنی دار کاهش یافتند، اما شوری اثر معنی دار بر تعداد برگ نداشت. همچنین، با افزایش سطح شوری، کاهش در محتوای نسبی آب برگ و هدایت روزنه ای مشاهده شد. در صورتی که، نفوذپذیری نسبی غشا و محتوای پرولین در برگ های تمام ارقام افزایش نشان داد. غلظت های زیاد کلرید سدیم موجب کاهش پتانسیل اسمزی شد. افزایش در پرولین نتوانست نشت الکترولیت ها را کاهش دهد و موجب بهبود وضعیت آبی گیاه شود، لذا، در گیاه چغندرقند پرولین و نقش آنتی اکسیدانی آن نتوانست، محافظت غشاهای پلاسمایی در برابر خسارت ناشی از تنش را فراهم کند. با توجه به نتایج این آزمایش، وزن خشک ریشه در مرحله گیاهچه ای، 90 روز پس از کاشت، با تحمل به شوری سه رقم مطالعه شده ارتباط داشته است.