مقایسه اثر روش های مختلف کشت بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام پیاز در شرایط روزکوتاه در میناب

این آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میناب طی دو سال متوالی اجرا شد. کرت های اصلی به روش کشت شامل کرتی (با آبیاری غرقابی) و جوی پشته ای (با آبیاری نشتی) و کرت های فرعی به چهار رقم پیاز پریماورا، وایت ارلی گرانو، HT3544 و HT3560 اختصاص یافتند. خزانه گیری در مهرماه انجام شد و نشاها در آذرماه به زمین اصلی منتقل شدند. آبیاری براساس نتایج تحقیقات قبلی برای همه کرت ها یکسان اجرا شد. در پایان صفاتی نظیر عملکرد، درصد چندمرکزی، طول و قطر سوخ، شاخص شکل سوخ، متوسط وزن سوخ و تاریخ سوخ دهی و برداشت اندازه گیری شد. مجموع نتایج دو سال نشان داد که روش کشت اثر معنی داری بر عملکرد کل سوخ داشت به طوری که میزان عملکرد سوخ در روش کشت کرتی 28 درصد بیشتر از روش کشت جوی پشته ای بود و اختلاف معنی داری با هم داشتند. عملکرد رقم HT3560 بیشترین و رقم وایت ارلی گرانو 502 کمترین مقدار بود، ولی اختلاف معنی داری با هم نداشتند. همچنین، رقم وایت ارلی گرانو 502 در دو سال آزمایش 18 روز دیرتر از بقیه ارقام قابلیت برداشت پیدا کرد و بیشتر از بقیه ارقام درصد چندقلویی داشت. به طور کلی دو رقم جدید HT3544 و HT3560 بهتر از دو رقم غالب مورد کشت در منطقه در طول دو سال آزمایش بودند.