ناله های حزن و اغتراب در شعر مهدی اخوان ثالث و مظفر النواب (بررسی تطبیقی)

مهدی اخوان ثالث و مظفر نواب از شاعران برجسته و به نامی هستند که در آغاز جوانی در گیر و دار مسائل سیاسی سرزمین های خود وارد شدند و زندگی شاعرانه ی خود را به مبارزه ی مستمر علیه نظام های استبدادی حاکم بر دو کشور ایران و عراق اختصاص دادند. شباهت در شرایط سیاسی و تجربه های تلخی که دو شاعر در ایران و عراق آن زمان داشته اند، باعث ایجاد نوعی حالت روحی در این دو شده که بازتاب این حالت بر اشعارشان سایه افکنده است؛ تا جایی که می توان از آن به عنوان «احساس حزن و اغتراب» یاد نمود که نمودی از یاس و بدبینی این دو را به تصویر می کشد. در این راستا، مقاله ی حاضر با تکیه بر شیوه ی تطبیقی- تحلیلی مکتب آمریکایی در صدد است دغدغه ی اغتراب و نغمه های حزن و اندوه را در شعر این دو شاعر تطبیق و بررسی نماید، در حالی که بحث ما به این نتیجه منتهی می گردد که نمود مضامین مشترک در شعر این دو، ناشی از احساس مشترکشان درباره ی شرایط ناگواری است که به ویژه در زندان داشته اند. سوالی که در اینجا مطرح می شود، این است که: مهمترین شواهدی که ما را بر آن داشته که شعر این دو را در باب حزن و اغتراب مقایسه کنیم، چیست؟ پاسخ به این سوال، همان چیزی است که ما در خلال ذکر نمونه های مشابه از دو شاعر در پی آن هستیم.