اثرات سیتوژنتیک داروهای متوتروکسات و سیتارابین به تنهایی و توام بر سلولهای لنفوسیتی بدخیم MOLT-4 در مراحل G1 و G2 چرخه سلولی

بررسی تاثیر داروهای سیتارابین (ara C) و متوتروکسات (MTX)، که در شیمی درمانی انواع لوسمی ها و دیگر سرطانها مورد استفاده دارند، بر مراحل مختلف چرخه سلولی سلولهای بدخیم و نامیرای MOLT-4 به تنهایی و توام با مشاهده تغییرات کروموزومی در مرحله متافاز سلول.
سلولهای نامیرای MOLT-4 در محیط کشتRPMI-1640 همره با FCS، آنتی بیوتیکها و ال-گلوتامین کشت داده و نگهداری شد. در زمانهای مناسب، سلولها در مرحله G1 و یا مرحله G2 چرخه سلول تحت تاثیر سیتارابین و متوتروکسات با غلظتهای100 μmol/L و50 μmol/L به ترتیب در G1 و G2 قرار گرفتند. پس از متوقف کردن سلولها در مرحله متافاز، محصول برداری و تهیه لام میکروسکوپی با روش استاندارد انجام شد. لامها در گیسمای 5 درصد رنگ آمیزی و با میکروسکوپ نوری با درشتنمایی 1000× مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج نشان می دهد که ara-C و MTX با غلظت 100 μmol/L در مرحله G1 فراوانی آسیبهای کروموزومی را تا حد زیادی افزایش می دهند، گرچه تعداد ناهنجاری های ایجاد شده به وسیله araC بیشتر از MTX است. همچنین مشاهده شد اثر توام این داروها در مرحله G1 سلولهای MOLT4 بسیار بیشتر از تاثیر هر یک به تنهایی است. تاثیر داروها در مرحله G2 چرخه سلول با غلظت50 μmol/L نیز با گروه کنترل اختلاف معنی داری را نشان می دهد. (p<0.05) فراوانی آسیبهای کروماتیدی ایجاد شده به وسیله araC در مرحله G2 بسیار بیشتر از MTX است. استفاده توام داروها موجب افزایش قابل توجهی در ناهنجاری های کروموزومی در مقایسه با مرحله G1 گردید.
نتایج مبین آن است که این داروها بر سلولهای MOLT-4 اثری کلاستوژنیک دارند و در هر مرحله ای از چرخه سلول آسیب کروموزومی ایجاد نمی کنند. تاثیر توام داروهای مورد استفاده در مرحلهG1 اثری تجمعی را در مرحله G1 و اثری هم افزایی در G2 ایجاد می کند. علت آسیب پذیری بیشتر سلولها در مرحله G2 و حساسیت بیشتر آنها در این مرحله به تیمار دارویی، احتمالا عدم فرصت کافی سلول برای ترمیم آسیبهای ایجاد شده در DNA و بیان آسیب ها در مرحله میتوز به صورت ناهنجاری های کروماتیدی است.