بررسی سطح اینترلوکین 22 در سرم جانبازان شیمیایی با مشکلات ریوی

یکی از عوارض دیررس عمده ناشی از مواجهه با سولفورموستارد، عوارض ریوی است. به نظر می رسد که پاسخ های ایمنی و التهابی در ایجاد عوارض کلینیکی نقش دارند.IL-22 عضوی از سایتوکاین های خانوادهIL-10 است که نقش آن در بسیاری از بیماری های التهابی ریوی به اثبات رسیده است.هدف این مطالعه، بررسی رابطه سطح سرمی IL-22 و عوارض دیررس ریوی جانبازان شیمیایی مواجهه یافته با سولفور موستارد بود.
در این مطالعه 219 نفر از جانبازان شیمیایی دارای مشکلات جدی ریوی به عنوان گروه مورد و 54 نفر از افراد سالم به عنوان گروه کنترل، با استفاده از روش نمونه گیری سیستماتیک انتخاب شدند. بیماران گروه مورد تحت معاینات کامل ریوی و اسپیرومتری قرار گرفتند و بر اساس معیار طبقه بندی کمیسیون پزشکی بنیاد شهید و امور ایثارگران به دو گروه دارای عوارض شدید (142 نفر) و دارای عوارض خفیف تا متوسط ریوی (57 نفر) طبقه بندی گردیدند. همزمان با معاینات، 2 سی سی نمونه خون از بیماران گرفته و سرم آن جداسازی شد و در دمای 70- درجه فریز گردید. سپس سطح سرمی IL-22، با استفاده از کیت R&D، اندازه گیری گردید.
سطح سرمی IL-22در گروه مورد و گروه کنترل از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشت. همچنین تفاوت معنی داری میان سطح سرمی IL-22 در گروه دارای عوارض شدید ریوی با گروه دارای عوارض خفیف و متوسط مشاهده نگردید. در این بررسی ارتباط معناداری میان سطح سرمی IL-22 و سن بیماران وجود داشت که نشان می داد با افزایش سن میزان این سایتوکاین در سرم بیماران کاهش یافته است.
بحث: اگرچه سطح سرمی IL-22 بین دو گروه مورد و شاهد،تفاوت معنی دار آماری را نشان نداد، ولی این یافته دخیل بودن IL-22 درپاتوژنز عوارض دیررس گاز خردل در ریه را رد نمی کند، چرا که شاید بیانIL-22 در ریه به صورت موضعی دچار تغییر شده باشد، لذا بررسی این سایتوکاین بصورت موضعی نیز توصیه می شود.