اثرات سطوح مختلف سیاه دانه در جیره های حاوی سطوح متفاوت پروتئین بر عملکرد، کیفیت بستر و شاخص‎های استخوان درشت نی جوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور بررسی اثر سیاه دانه در جیره های با سطوح متفاوت پروتئین بر عملکرد، کیفیت بستر و شاخص‎های استخوان درشت نی جوجه های گوشتی انجام شد. آزمایش به روش فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملا تصادفی، با دو سطح پروتئین (توصیه 1994،NRC و 87 درصد توصیه 1994،NRC) و 3 سطح سیاه دانه (صفر، 1 و 2 درصد) انجام شد. تعداد 336 قطعه جوجه یکروزه سویه راس 308 (مخلوط دو جنس) به 6 تیمار آزمایشی با 4 تکرار و هر تکرار با14 جوجه اختصاص داده شد. نتایج آزمایش نشان داد که در دوره رشد و کل دوره پرورش، مصرف جیره های با سطح پروتئین توصیه 1994،NRC نسبت به جیره 87 درصد پروتئین توصیه 1994،NRC باعث بهبود معنی دار افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی شد (05/0>P). در دوره رشد و کل دوره پرورش، افزودن 1 و 2 درصد سیاه-دانه به جیره 87 درصد پروتئین توصیه 1994،NRC سبب بهبود نسبی افزایش وزن جوجه های گوشتی شد. درصد نیتروژن بستر در گروه تغذیه شده با سطح پروتئین توصیه 1994،NRC به صورت غیرمعنی داری کمتر از گروه با سطح 87 درصد پروتئین توصیه 1994،NRC بود. در جیره های با سطح پروتئین توصیه 1994،NRC نسبت به جیره دارای 87 درصد پروتئین توصیه 1994،NRC وزن و قطر خارجی استخوان درشت نی به طور معنی داری بالاتر بود (05/0>P). افزودن سیاه دانه به مقدار 1 و 2 درصد به جیره های دارای 87 درصد پروتئین توصیه 1994،NRC سبب بهبود وزن استخوان، قطر خارجی و همچنین قطر داخلی استخوان درشت نی جوجه های گوشتی شد، در حالیکه چنین اثری در جیره دارای پروتئین توصیه 1994،NRC مشاهده نشد. بر اساس نتایج این آزمایش استفاده از سیاه دانه در جیره های کم پروتئین می تواند سبب بهبود عملکرد و برخی از شاخص های استخوان درشت نی جوجه های گوشتی شود.