تاثیر طول گام و مراحل حفر در روش حفاری مرحله ای بر میزان نشست سطح زمین در خط 4 متروی تهران

برای کنترل نشست ناشی از حفر تونل در مناطق شهری و ایمنی سازه های مجاور، عوامل تاثیرگذار در عملیات حفر باید با توجه به شرایط ژئوتکنیکی منطقه و روش اجرا به درستی تعیین شود. در روش حفاری مرحله ای، طول گام و توالی مراحل حفاری اصلی ترین عوامل تاثیرگذار از بعد اقتصادی و اجرائی هستند. این دو عامل ارتباط تنگاتنگی با زمان و هزینه اجرای تونل ها به روش حفاری مرحله ای دارند، بنابراین تعیین بهینه آنها یکی از چالش های اصلی به شمار می آید. در این مقاله، تاثیر تغییرات طول گام و مراحل حفاری در خط 4 متروی تهران، با توجه به در حال اجرا بودن آن، بر میزان نشست سطح مورد بررسی قرار گرفت. از روش سه بعدی اجزای محدود برای تخمین نشست در حالت های مختلف طول گام و توالی مراحل حفاری استفاده شد. نتایج نشان داد که با توجه به خواص ژئوتکنیکی منطقه و ابعاد حفریه، طول گام های حفاری محافظه کارانه تعیین شده و پیشنهاد می شود برای بالا بردن راندمان اجرائی، واحد طول گام حفاری در زیر خیابانها در قسمت فوقانی 2 متر و در قسمت زیرین 3متر، و در زیر ساختمانها واحد طول گام حفاری در قسمت فوقانی 1 متر و در قسمت زیرین 3متر انتخاب شود.