ارتباط میان نشانگرهای التهابی و شدت انسداد عروق کرونر تاییدشده با آنژیوگرافی

شواهد بالینی نشان داده اند که التهاب، در شروع، پیشرفت و ایجاد پلاک های آترواسکلروزی نقش دارد، اما نتایج مطالعات بیوشیمیایی همچنان بحث انگیز است. هدف از این مطالعه، ارزیابی ارتباط میان شدت انسداد عروق کرونر با غلظت پلاسمایی فیبرینوژن، سرم آمیلوئید A (SAA) و اینترلوکین 6 (IL-6) بود.
روش تحقیق: 165 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD) ولی بدون ضایعه در سرخرگ اصلی سمت چپ، براساس نتایج آنژیوگرافی، در چهار گروه شامل: گروه کنترل یا Minimal (37 نفر)، گروه بیماران با گرفتگی یک رگ (1VD) (41 نفر)، گروه بیماران با گرفتگی دو رگ (2VD) (41 نفر) و گروه بیماران با گرفتگی سه رگ (3VD) (47 نفر) قرار گرفتند. SAA و IL-6 بیماران به روش الایزا و فیبرینوژن آنها با روش کواگلومتری اندازه گیری شدند. نتایج آزمایش ها، با کمک نرم افزارSPSS (ویرایش 13) مقایسه شدند.
غلظت فیبرینوژن در گروه های 1VD، 2VD و 3VD، به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل افزایش نشان داد (046/0P=). سطح SAA در گروه بیماران، بالاتر از گروه کنترل بود، ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (089/0P=). گروه 3VD در مقایسه با سایر گروه ها دارای بالاترین میزان IL-6 بودند (29/0=P). ارتباط معنی داری بین SAA، IL-6 و فیبرینوژن در گروه بیماران مشاهده شد (05/0P<). سطوح فیبرینوژن در بیماران، ارتباط معنی داری با HDL کلسترول و LDL کلسترول نشان داد (01/0P<).
ارزیابی سطوح فیبرینوژن در مقایسه با SAA و IL-6، برای بررسی ارتباط میان التهاب و شدت گرفتگی عروق کرونر، دارای ارجحیت است.