فعالیت ضد قارچی ضد عفونی کننده ها روی عوامل قارچی ساپروفیت جداشده از محیط و اتاق جراحی در کلینیک های بخش خصوصی تهران

گسترش عفونت های قارچی فرصت طلب و جداشدن عوامل قارچی از بخش های مختلف جراحی و مراقبت های ویژه، لزوم کاربرد ضد عفونی کننده های موثر را گوشزد می نماید. این مطالعه، به منظور ارزیابی فعالیت ضد قارچی ضد عفونی کننده های مختلف بر روی عوامل قارچی جداشده از محیط و اتاق جراحی در کلینیک های خصوصی تهران صورت گرفت.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- مقطعی، طی سال های 90 تا 91 در شهر تهران صورت گرفت. نمونه قارچ ها، به روش پلیت گذاری و روش موکت استریل جدا شدند. 33 نمونه قارچی، به صورت تصادفی انتخاب گردیدند و با استفاده از کشت روی لام، شناسایی شدند. سوسپانسیون قارچی، از هر کلنی قارچ خالص شده با محدوده سلولی بین μg/cfu 104×5/0 تا μg/cfu 104×5، توسط دستگاه اسپکتوفتومتر تهیه گردید و فعالیت قارچ کشی بنزالکونیوم کلراید، دتول و کلرهگزیدین به ترتیب: در سه زمان 15، 30 و60 دقیقه ارزیابی شد.
قارچ آسپرژیلوس با 13 مورد (4/39درصد)، بیشترین و قارچ های سیرسینلا و آلترناریا با یک مورد) 3 درصد) کمترین قارچ های جداشده بودند. ضد عفونی کننده های بنزآلکونیوم کلراید (6 درصد) و دتول (5/2 درصد) به ترتیب: با فعالیت علیه 27 مورد قارچ (81/81درصد) و 26 مورد قارچ (87/87 درصد)، با از بین بردن عناصر قارچی در زمان های 30 و 60 دقیقه، موثرترین ضد عفونی کننده ها بودند که تمام عناصر قارچی را در این سه زمان از بین بردند؛ درصورتی که کلرهگزیدین 3درصد، در سه زمان 15، 30 و 60 دقیقه، کم اثرترین ضد عفونی کننده بود.
بنزآلکونیوم کلراید و دتول، با ممانعت کامل از رشد قارچ، موثرترین ضد عفونی کننده ها و کلرهگزیدین کم اثرترین ضد عفونی کننده بود؛ لذا غلظت های مورد آزمایش، در صورتی که زمان ماندگاری آن کامل رعایت شود، حداکثر اثر قارچ کشی خود را بروز می دهند.