نگرش پزشکان در به کارگیری پزشکی مبتنی بر شواهد و موانع مربوط به آن

پزشکی مبتنی بر شواهد استفاده درست، صحیح و خردمندانه از بهترین شواهد در تصمیم گیری بالینی برای مراقبت از تک تک بیماران است. مطالعات نشان داده، استفاده از شواهد معتبر در مراقبت های بالینی تحت تاثیر نگرش افراد قرار دارد. هدف این مطالعه بررسی نگرش پزشکان و موانع به کارگیری پزشکی مبتنی بر شواهد در کشور ایران است.
پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی است. جامعه پژوهش، پزشکان عمومی، رزیدنت ها و متخصصین بیمارستان های کشور ایران در سال 1390 بودند. حجم نمونه 245 نفر تعیین شدکه به صورت تصادفی ساده از بین جامعه پژوهش انتخاب گردید. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه، مشتمل بر اطلاعات زمینه ای و اطلاعات مبتنی بر اهداف پژوهش صورت پذیرفت. روایی صوری و محتوی با تایید افراد صاحب نظر و پایایی آن 8/0=α به دست آمد.
در رابطه با نگرش، 3/85% پزشکان موافق بودند که پزشکی مبتنی برشواهد، مراقبت بیماران را بهبود می بخشد، 8/71% این رویکرد را در امر تصمیم گیری بالینی کمک کننده ذکر کردند و 89% نیز بهره مندی پزشکان از کتابخانه دیجیتال را در به کارگیری پزشکی مبتنی بر شواهد موثر اعلام نمودند. 2/59% عدم سرمایه گذاری و فقدان تشویق مادی و معنوی برای پزشکان و 3/56% نیاز به آموختن مهارت های جدید بسیار را بزرگترین مانع در به کارگیری آن عنوان کردند.
با آنکه پزشکان نگرش موافقی نسبت به پزشکی مبتنی بر شواهد دارند؛ عدم سرمایه گذاری و فقدان تشویق های مادی و معنوی، موجب بی توجهی پزشکان در به کارگیری پزشکی مبتنی بر شواهد در طبابت شده است.