بررسی تاثیر روش لمس درمانی بر شدت تهوع شرطی و حاد بیماران مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی در شهر اصفهان

تهوع، شایع ترین، بدترین و پر دردسرترین عارضه ناشی از شیمی درمانی است و کنترل و تخفیف آن یکی از وظایف پرستاران انکولوژی می باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه لمس درمانی بر میزان تهوع شرطی و حاد زنان مبتلا به سرطان سینه تحت شیمی درمانی انجام گرفته است.
این پژوهش، یک مطالعه کارآزمایی بالینی یک سو کور با تخصیص تصادفی در سه گروه کنترل، دارونما و آزمون است که در سال 92-1391 در بیمارستان آموزشی اصفهان انجام گرفته است. چگونگی مداخله در آن انجام برنامه لمس درمانی بر روی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی است. به منظور جمع آوری اطلاعات از فرم بررسی اطلاعات دموگرافیک مقیاس دیداری شدت تهوع در دو فاز شرطی و حاد استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار 16 SPSS و با استفاده از آزمون های ساین و کراس کالوالیس تحلیل گردید.
41% بیماران در هر گروه دچار تهوع شرطی شدند. آزمون آماری علامت در مقایسه قبل و بعد در هر گروه نشان داد مداخله لمس درمانی موجب کاهش شدت تهوع شرطی در گروه مداخله نشده است(0.5 = p). در مورد شدت تهوع حاد آزمون آماری کروس کالوالیس نشان داد شدت تهوع طی 24 ساعت بعد از شیمی درمانی در گروه آزمون کمتر از گروه کنترل و دارونماست (0.001> p).
بر اساس یافته ها، آموزش و اجرای این روش به وسیله پرستاران بالینی، به عنوان یک مداخله مستقل پرستاری، جهت کاهش تهوع شرطی ناشی از شیمی درمانی پیشنهاد می شود.