ارزیابی ریسک های بالقوه ناشی از زلزله در بافت های فرسوده مطالعه موردی: محله سنگلج شرقی واقع در منطقه 12 تهران

وجود گسل های متعدد در گستره شهر تهران و احتمال رخداد زمین لرزه ای با بزرگی بیش از 7 ریشتر (در صورت فعالیت گسل های شمالی و جنوبی آن)، این شهر را در برابر تکان-های ناشی از زمین لرزه و پیامدهای آن از یک سو و ضعف های ساختار کالبدی شهر از سویی دیگر آسیب پذیر ساخته است. همچنین در تحقیقات آژانس همکاری های بین المللی ژاپن (جایکا) به این نکته اشاره شده است که در صورت فعال شدن گسل ری بزرگترین آسیب ناشی از زلزله در تهران روی خواهد داد.
از این رو، قرار داشتن اکثر بافت های فرسوده شهر تهران در پهنه های با خطر نسبی بالای زلزله و نبود زیرساخت های مورد نیاز که از مشکلات و معضلا ت عمده بافت های فرسوده شهری می باشد، توجه به این مسائل را در این بافت ها دو چندان می کند.
هدف از ارائه این مقاله بررسی ویژگی های کالبدی بافت فرسوده و بکارگیری شیوه ها و راهبردهای موجود در جهت ارزیابی ریسک های بالقوه ناشی از رخداد زلزله با استفاده از یک مدل مفهومی به منظور تعیین ریسک های بالقوه به روش کیفی در محله سنگلج شرقی، واقع در منطقه 12 تهران است. نتایج نشان می دهد که گرفتگی عرض معبر و انهدام ساختمان ها به ترتیب طیف شدت ریسک-های بالقوه برای محدوده مورد مطالعه را تشکیل می دهند.