اثربخشی بازی درمانی به شیوه شناختی- رفتاری مایکنبام در کاهش کمرویی و گوشه گیری اجتماعی دانش آموزان دبستانی شهرملکشاهی

یکی از مشکلات عمده که تاثیربازدارنده ومهم برکارآمدی وپویایی کودکان ونوجوانان داردکمرویی است.کمرویی را به عنوان واکنش های منفی فرد به بودن با غریبه ها یا آشنایان سببی تعریف کرده اند. از علل عمده کمرویی شناخت های آسیب دیده یا پردازش های شناختی نابهنجار در کودکان است.یکی از مداخلات درمانی موثردر کاهش کمرویی کودکان بازی درمانی است.لذا این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی به شیوه شناختی- رفتاری مایکنبام درکاهش کمرویی وگوشه گیری اجتماعی انجام شد روش پژوهش تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. که تعداد50 دانش آموز پسر سال اول ودوم دبستان که درسال تحصیلی 89-90 درشهر ملکشاهی مشغول به تحصیل بوده، به شیوه نمونه گیری خوشه ایی چندمرحله ای انتخاب شدند.چک لیست رفتاری کمرویی به عنوان ابزار پژوهش قبل و بعد از اجرای متغیر مستقل (بازی درمانی شناختی - رفتاری) اجرا گردید و سپس داده های بدست آمده با استفاده ازروش های آمارتوصیفی وآمار استنباطی تحلیل کوواریانس(ANCOVA)موردتحلیل قرارگرفت.
یافته های پژوهش: جهت بررسی اثربخشی مداخلات درمانی مایکنبام در کاهش کمرویی وگوشه گیری اجتماعی دانش آموزان دبستانی از تحلیل کوواریانس استفاده شد.نتایج نشان داد که دو گروه در شرایط پیش از درمان تفاوت قابل توجهی در میزان کمرویی وگوشه گیری اجتماعی نداشتند.درحالی که پس از مداخله(بازی درمانی مایکنبام) مقدارF(69.247) مشاهده شده در سطح 05/0 معنی دار است. همچنین میانگین نمره ی کلی کمرویی وگوشه گیری اجتماعی براساس چک لیست رفتاری کمرویی درتمام شاخص ها،پس از انجام بازی درمانی با رویکرد شناختی – رفتاری مایکنبام نسبت به قبل از انجام مداخله،معنادار است(05/0P<).
بحث و بازی درمانی به شیوه شناختی- رفتاری مایکنبام دردرمان وکاهش کمرویی وگوشه گیری اجتماعی دانش آموزان دبستانی موثر است.