تحلیل توزیع فضایی پارک های محله ای منطقه 3 تهران

فضاهای سبز و پارک های شهری، از کاربری های مهم یک شهر محسوب می شوند که در افزایش کیفیت زندگی، ایجاد تسهیلات، فراهم آوردن اوقات فراغت نقش موثری داشته و با دارا بودن ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی، فضای مناسبی برای افزایش مشارکت شهروندان و ایجاد یکپارچگی اجتماعی فراهم می آورند. از این رو، نحوه پراکنش و توزیع آن ها در شهرها دارای اهمیتی فراوان است. منطقه 3 شهرداری تهران در عین داشتن سرانه فضای سبز نسبتا مناسب، دچار کمبود پارک محله ای و توزیع نامناسب آن ها در سطح منطقه است. در این تحقیق، از تحلیل های بافرینگ و تایسن استفاده شده است. نتایج نشان داد هر چند بیشتر کاربری های همجوار پارک های محله ای منطقه 3 تهران را کاربری های سازگار تشکیل می دهند، اما بین محل استقرار این پارک ها و تقسیمات کالبدی (محلات) رابطه منطقی وجود ندارد و از نظر عملکرد نیز پراکنش آن ها با تراکم جمعیت متناسب نیست، به طوری که محله های پرتراکم جمعیتی منطقه شامل محلات 1، 5، 6 و 8 فاقد این نوع پارک ها در سطح خود می باشند.