خصوصیات اکولوژیک پشه خاکی ها در شهرستان علی آباد کتول (استان گلستان، 1390)

بیماری لیشمانیوز یکی از مهم ترین بیماری های ناقل زاد مشترک بین انسان و حیوان است که توسط پشه خاکی به انسان و دیگر حیوانات انتقال می یابد. این مطالعه به منظور تعیین خصوصیات اکولوژیک پشه خاکی ها در شهرستان علی آباد انجام شد. در این مطالعه توصیفی سه روستا با توجه به توزیع جغرافیایی روستاها و تعداد موارد مثبت بیماری در سال های گذشته در شهرستان علی آباد از استان گلستان طی سال های 89-1387 انتخاب شدند. برای صید پشه خاکی از تله های چسبان استفاده شد. در هر روستا سه مکان انتخاب شد و در هر مکان 10 عدد تله در اماکن داخلی و 10 عدد تله در اماکن خارجی نصب و گونه پشه خاکی تعیین شد. در مجموع 299 عدد پشه خاکی (160 عدد از اماکن داخلی و 139 عدد از اماکن خارجی) تعیین گونه گردید و 7 گونه از پشه خاکی مشخص شد. 4 گونه از جنس Phlebotomus و 3 گونه از جنس Sergentomyia بودند. Ph.papatasi گونه غالب در اماکن داخلی (55 درصد) و S.sintoni گونه غالب در اماکن خارجی (51 درصد) بودند. فعالیت فصلی پشه خاکی در اماکن داخلی و خارجی از اوایل خرداد ماه شروع و در نیمه دوم مهرماه خاتمه یافت. پشه خاکی دارای یک پیک فعالیت در اوایل شهریور ماه بود. از میان گونه های یافت شده S.hodgsoni برای اولین بار از استان گلستان گزارش گردید. گونه Ph.papatasi در منطقه علی آباد کتول استان گلستان به عنوان گونه غالب شناخته شد.