عوامل پیشگوئی کننده بقاء در نوزادان پره ترم: مطالعه ای بر پایه اطلاعات یک بیمارستان در ایران (بین سالهای 2010-2011)

زایمان پیش از موعد (PTB) مسئول 70% موارد مرگ نوزادان می باشد. در جوامع مختلف فاکتورهای مختلفی بر ریسک مرگ و میر نوزادان اثر می گذارند.
هدف از انجام این مطالعه ارزیابی بقاء کوتاه مدت کودکان پره ترم و تعیین عوامل پیشگویی کننده آن در جمعیت ایران می باشد.
این مطالعه گذشته نگر تحلیلی کلیه نوزادان پره ترمی (26-37 هفته) را که در فاصله زمانی آوریل 2010-2011 در بیمارستان آموزشی شهید اکبرآبادی متولد شدند شامل می شود. اطلاعات مربوط به وضعیت مادری- جنینی و وضعیت بارداری کلیه این زایمان ها مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز بقا انجام شد و آستانه حیات و عوامل خطر مرگ و میر نوزادی تعیین شد.
میزان کلی مرگ نوزادی 1/9% بود. میزان بقا در گروه extremely LBW 11/1% و در گروه very early PTB 45/12% بود. کم وزن ترین نوزاد زنده مانده یک دختر 750 گرمی بود با سن بارداری 30 هفته. کم سن ترین نوزاد زنده مانده یک دختر 25 هفته و 2 روز با وزن 970 گرم بود. مطالعه ما نشان داد که LBW، ELBW، early PTB، very early PTB، ابهام جنسی، آنومالی جنینی، سابقه تولد نوزاد مرده، چند قلویی، پرزانتاسیون غیر سفالیک، نیاز به بستری در NICU، نیاز به احیا قلبی-ریوی و نیاز به سورفاکتانت عوامل خطر مرگ نوزادان پره ترم می باشد.
این مطالعه نشان داد که بقا نوزادان پره ترم به میزان زیادی تحت تاثیر وزن تولد نوزاد (بویژه وزن زیر 1000 گرم)، سن بارداری در زمان تولد (به ویژه زیر 30 هفته)، آنومالی جنینی، سابقه تولد نوزاد مرده، چند قلویی، پرزانتاسیون غیر سفالیک، نیاز به بستری در NICU، نیاز به احیا قلبی-ریوی و نیاز به سورفاکتانت قرار می گیرد.