بررسی اثربخشی پروپرانولول و دیلتیازم بر کیفیت، تعداد حملات، طول دوره درد در بیماران آنژین پایدار مراجعه کننده به درمانگاه قلب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

درمان بیماری ایسکمی قلبی مشتمل بر اطمینان به بیمار، شناسایی و رفع عوامل خطر، تغیرات سبک زندگی و درمان دارویی است. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی پروپرانولول و دیلتیازم بر کیفیت، تعداد حملات، طول دوره درد در بیماران آنژین پایدار مراجعه کننده به درمانگاه قلب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد بوده است.
در یک مطالعه توصیفی – تحلیلی 60 نفر از بیماران مبتلا به آنژین صدری که برای اولین بار با درد سینه و بدون دریافت هیچ گونه داروی قلبی به پزشک متخصص قلب در درمانگاه قلب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد مراجعه نموده به روش آسان انتخاب شدند. ابتدا تحت تست ورزش قرار گرفتند سپس با تکمیل پرسشنامه انجمن قلب کانادا کلاس یا گروه آنژینی آن ها مشخص و به روش تصادفی ساده در دو الف و ب تقسیم شدند. با استفاده از پرسشنامه و برگه ثبت متغیرهای فیزیولوژیک مشخصات دموگرافیک، نوع داروی مصرفی، شدت و تعداد حملات درد قلبی و نتیجه تست ورزش بیماران ثبت گردید. درمان توسط پزشک معالج روزانه هر هشت ساعت با 20 میلی گرم پروپرانولول برای گروه الف و 30 میلی گرم دیلتیازم برای گروه ب به مدت شش هفته شروع شد. هر دو هفته بیماران به درمانگاه مربوطه مراجعه نموده ابتدا توسط محقق از نظر شدت و تعداد حملات درد، عوارض جانبی دارویی بررسی و سپس توسط پزشک معالج معاینه می شدند. در اتمام دوره درمان شش هفته (مجددا تمام بیماران دو گروه تحت تست ورزش قرار گرفتند. معیارهای ورود به مطالعه درد تیپیک آنژین صدری و مثبت شدن تست ورزش و معیارهای خروج از مطالعه درمان با سایر داروهای قلبی، وجود عوارض دارویی، ابتلا به دیابت، قطع دارو و بستری در بیمارستان بوده است. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و تست های آماری توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل گردید) نتایج بیانگر آن بود که از مجموع 60 بیمار آنژین پایدار در دو گروه پراپرانول و دیلتیازم 3/68 درصد مرد و 7/31 درصد زن بود. فراوان ترین کیفیت درد آنژینی درد خفیف با 50 درصد و کمترین درد آنژینی درد وحشت زده با 10درصد بود. فراوان ترین کلاس آنژینی با 80درصد مربوط به کلاس 2 و کمترین آن مربوط به کلاس 3 با 3/8 درصد بوده است. آزمون تی زوج با 05/0p< بیانگر آن بود که پروپرانول در مقایسه با قبل از درمان بر طول دوره درد تاثیر داشته به طوری که این تاثیر در گروه دیلتیازم بر تعداد حملات درد و طول دوره درد بوده است. آزمون تی مستقل با 05/0P< بیانگر تفاوت معنی دار آماری بین اثر بخشی درمان در دو گروه پروپرانولول و دیلتیازم بر تعداد حملات درد بوده به طوری که دیلتیازم بر کاهش تعداد حملات درد تاثیر اثربخش تر بوده است. آزمون دقیق فیشر با 05/0P< بیانگر اختلاف معنی دار آماری بین منفی شدن تست ورزش در دو گروه ایندرال و دیلتیازم بوده به طوری که در گروه دیلتیازم بیماران به طور معنی داری تست ورزش آن ها منفی شده است.
گرچه ایندرال و دیلتیازم بر کیفیت درد، تعداد حملات درد، طول دوره درد بیماران دارای آنژین پایدار موثر بوده. اما این تاثیر توسط دیلتیازم اثربخش تر بوده است. گرچه تائید این تاثیر با حجم بیشتر باید مورد بررسی قرار گیرد.