مطالعه تاثیر استفاده طولانی مدت کتوکونازول براسپرماتوژنز و بافت بیضه در موش سوری

کتوکنازول داروی ضد قارچ وسیع الطیف با کاربرد وسیع در درمان بیماری های قارچی می باشد. مطالعات نشان داده اند که این دارو روی تولید هورمون های استروئیدی از جمله گلوکوکورتیکوئیدها و هورمونهای جنسی اثر مهاری دارد.
هدف از این مطالعه تعیین اثر تجویز مزمن کتوکنازول بر روی شاخص های اسپرماتوژنز در بافت بیضه موش سوری نر می باشد. در این تحقیق 50 سر موش سوری نر نژاد NMRI با وزن g30-25 که شرایط نگهداری و تغذیه ای یکسانی داشته اند در 5 گروه 10تایی تقسیم شدند. موش های سوری دوز کتوکنازول mg/kg(50) را روزانه به مدت 15 روز، 1، 2 و3 ماه از راه خوراکی دریافت کردند. به طوری که یک گروه کنترل (نرمال سالین) و 4 گروه دریافت کننده کتوکنازول بودند. بعد از گذشت زمان های ذکر شده نمونه بافت بیضه اخذ گردید و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین، از لحاظ شاخص های اسپرماتوژنز(ضریب تمایز لوله ای TDI، ضریب اسپرمیوژنز SI و ضریب بازسازی RI) مطالعه شد. جهت آنالیز داده ها از آنالیز واریانس یک طرفه و به دنبال آن تست های مقایسه چندگانه توکی استفاده شد، مقدار (05/0p<)برای تعیین سطح معنی دار بودن بین گروه ها در نظر گرفته شد.
نتایج نشان داد که SI و RI در روز پانزدهم و TDI، SI و RI درماه های اول دوم و سوم بعد از تجویز دارو در مقایسه با گروه نرمال کاهش معنی دار (05/0)p< داشت.
نتیجه گیری نهایی: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تجویز مزمن کتوکنازول باعث کاهش اسپرماتوژنز و شاخص های آن در بافت بیضه موش سوری می شود. این کاهش در مقدار TDI، SI و RI احتمالا از طریق کاهش غلظت سرمی تستسترون می باشد. اثر این دارو در روند اسپرماتوژنز و ناباروری انسان نیاز به مطالعات بیشتر دارد.